Παρελαύνουν οι νεκροί σε πλατείες, σε σοκάκια σε μικρά καφενεδάκια και στενάζουν μοναχοί. Παρελαύνουν οι νεκροί ένας πάει μπρος στον άλλον βήμα παρατεταγμένο και ουρλιάζουνε βουβοί. Παρελαύνουν οι νεκροί με το βλέμμα βυθισμένο το σκαρί τους σκοτωμένο κουρασμένοι και κενοί. Παρελαύνουν οι νεκροί και ρολόι δεν κοιτούν βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε μια πλάνη ιλαρή. Πάνε όλοι …
Από το 2022 Προς το 2023Αγαπητέ/ή αναγνώστη/στρια, Αρχή και τέλος, δύο λέξεις που μας συντροφεύουν καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής. Εκείνο το πρωινό, όταν ο ήλιος γλυκοχαράζει, μια νέα μέρα ξετυλίγεται μπροστά σου, ετοιμάζεσαι για μια περιπέτεια κι όμως θα τελειώσει, θα δώσει την σειρά της σε εκείνη την σαγηνευτική νύχτα, τότε που όλα …
Απόψε η βραδιά είναι μελαγχολική, υπαίτιος ίσως ο ψυχρός, χειμωνιάτικος καιρός, οι υδρατμοί αγκάλιασαν τα σφαλισμένα παράθυρα, σχημάτισαν ακανόνιστες γραμμές, σχήματα, μορφές,τα σύννεφα κατέβηκαν χαμηλά και σκέπασαν το απέναντι βουνό, τυλίχθηκαν γύρω από την κορυφή του με τρόπο απειλητικό. Η ησυχία του δωματίου διακόπτεται από τον ήχο των πλήκτρων, χτυπούν στην προσπάθεια τους να δημιουργήσουν. …
Φθινοπωρινή αύρα Ζυγώνει το σκοτάδι Η βασίλισσα του πάγου πολιορκεί Αμύνσου καλοκαιρινέ ιππότη! Με πανοπλία φθινοπωρινή Αλλά με ξίφος καρδιά αυγουστιάτικη Μην ενδώσεις στη γοητεία της Σαν τις σειρήνες, Φρούδες υποσχέσεις δίνει Προστατεύσου! Ασπίδα τα κύματα του ωκεανού έχεις Ο αγέρας βοηθός, μα και εχθρός Την απωθεί, μα σε απειλεί Αμύνσου καλοκαιρινέ ιππότη! Δεν ήρθε ακόμα …
Σβήνουν όλα, σβήνουν. Προσπαθώ ν’ αγγίξω ένα δέντρο, σκορπίζει. Ένας λογισμός διασχίζει το ποτάμι κι ο αέρας έχει πάψει. Έπαψε να μου μιλά να μου ψιθυρίζει μυστικά του δειλινού. Μα η ποθητή σιωπή μοιάζει πιότερο με θανάτου καταδίκη παρά μ’ ελεύθερη πνοή. Στοίχειωσε με ζωή! Χτύπα με, πλήγωσέ με μα μην μ’ αφήνεις στο κενό. …
Τον τελευταίο καιρό σκέφτομαι πόσο θα ήθελα να πατήσω ένα μαγικό κουμπί και να πάω στην στιγμή που θα είμαι χαρούμενη. Πιστεύω πως μια τέτοια μέρα θα αργήσει να έρθει.. Ίσως φταίει που στηρίζω την ευτυχία μου στους ανθρώπους. Προσπαθώ να την βρω σε αυτούς που με απογοήτευσαν. Δεν με δέχτηκαν και δεν θα με …
Πρώτη πορεία. Διαταγή. Δεν διέφερε από τις άλλες πορείες που ήδη είχε δει. Μόνο που τώρα δε θα έβλεπε. Ο ήλιος δε θα ήταν συνοδός. Μόνο που τώρα δε θα διαμαρτυρόταν. Η αντίρρηση δεν ήταν ζωντανή. Ο φόβος είχε τρυπώσει στο μυαλό και την καρδιά του. Το χακί του ταίριαζε μα όχι και οι αξίες …
-Έναν καφέ παρακαλώ. Ακόμα δεν ξημέρωσε -Σκέτο, δίχως ζάχαρη και γάλα. Με έπνιξε η πίκρα -Πες του να τον χτυπήσει καλά, μην είναι νεροζούμι. Τελειωτικό χτύπημα ο αποχωρισμός. -Θα τον πάρω μαζί μου. Θα του τον δώσω. -Βιάζομαι Θα γυρίσει σύντομα. Πλησιάζει ο σερβιτόρος -Ευχαριστώ. Πλήρωσα. Έτρεξα κοντά του. -Ο καφέ σου. Μια αγκαλιά και …
8 Σεπτεμβρίου1922, Σμύρνη 4 π.μ. Με ξύπνησε η μάνα μου αξημέρωτα. Δεν είχα καν προλάβει να ανοίξω τα μάτια μου, όταν ένιωσα το χέρι της να μου καλύπτει το στόμα. Κοίταξε τα γυαλιστερά αγουροξυπνημένα μάτια μου και με έναν ασυνήθιστα αυστηρό τρόπο μου ψιθύρισε «Μη βγάλεις άχνα». Μου πήρε κάμποσο να καταλάβω τι συμβαίνει. Παρατηρούσα …
«Δεν κατάλαβα πότε και πώς έφτασα εδώ. Ίσα ίσα είχα τις αισθήσεις μου. Όλα ήταν θολά στη μνήμη μου. Το μόνο που θυμόμουν το πως ξεκίνησε η μέρα μου.» ,είπε στην ρεπόρτερ. «Θυμάμαι τις εκκωφαντικές παρατηρήσεις των γονιών μου, επειδή είχα γυρίσει χθες βράδυ αργότερα από την υποδεδειγμενη ώρα. Μόλις ξύπνησα και κατέβηκα να πάρω …
