Το Δράν

Φοιτητική ζωή: ένα νέο κεφάλαιο

Φοιτητική ζωή: Ένα νέο κεφάλαιο

Συζητώντας με αρκετούς προσεχώς φοιτητές, αντιλήφθηκα ότι το θέμα της φοιτητικής ζωής προκαλεί ανυπομονησία, αλλά και ανησυχία στους περισσότερους από εμάς. Το παρόν άρθρο λειτουργεί παράλληλα ως μια επιστολή στον εαυτό μου -και σε κάθε συνοδοιπόρο στο νέο αυτό ταξίδι- για τη μετάβαση από τα σχολικά στα φοιτητικά χρόνια. Μια όμορφη πορεία δώδεκα τουλάχιστον ετών, με μικρές μεταβολές στο ενδιάμεσο, έχει ολοκληρωθεί και όλοι μας περνάμε σε μία νέα φάση της ζωής μας. Η φάση αυτή συνοδεύεται από μεγάλες αλλαγές στο περιβάλλον μας, τις συναναστροφές μας και -σε κάποιες περιπτώσεις- στον τόπο διαμονής μας.

Με την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο, κλείνει ο κύκλος των σχολικών χρόνων και ανοίγει ένας νέος κύκλος, εκείνος των ακαδημαϊκών χρόνων. Πλέον, δεν ασχολούμαστε επιφανειακά με μια πληθώρα γνωστικών αντικειμένων, αλλά εστιάζουμε σε έναν τομέα που οι ίδιοι έχουμε επιλέξει βάσει των ενδιαφερόντων μας. Παράλληλα, εφόσον έχουμε εργαστεί σκληρά για την εισαγωγή μας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, υπάρχει κίνητρο για να ασχοληθούμε επιμελώς με τις σπουδές μας, ώστε να προετοιμάσουμε το επαγγελματικό μας μέλλον. Ανοίγεται μπροστά μας ένας καινούργιος κόσμος, γεμάτος ευκαιρίες -ακαδημαϊκές και επαγγελματικές. Είναι στο χέρι μας να αξιοποιήσουμε όσο περισσότερες και όσο καλύτερες ευκαιρίες μπορούμε, καθώς και να αναπτύξουμε δεξιότητες και να βελτιωθούμε ως άτομα.

Η αισιόδοξη προοπτική των ποικίλων ευκαιριών εξέλιξης συχνά επισκιάζεται από τον φόβο της αλλαγής περιβάλλοντος και κοινωνικού περίγυρου. Είναι γεγονός ότι οι περισσότερες παρέες των σχολικών χρόνων απομακρύνονται, σταδιακά ή ακόμα και εν μία νυκτί. Κάποιες φορές το επιβάλλουν οι συνθήκες, ενώ κάποιες άλλες το αποφασίζουμε εμείς οι ίδιοι. Μόνο λίγες, δυνατές φιλίες διατηρούνται στο πέρασμα του χρόνου. Η φοιτητική ζωή, βέβαια, είναι μια εξαιρετική περίσταση για τη διαμόρφωση του φιλικού μας περιβάλλοντος.

Σε όσους φοβούνται ότι δεν είναι αρκετά κοινωνικοί και εξωστρεφείς για να οικοδομήσουν νέες φιλίες, θα ήθελα να πω ότι βρίσκομαι στην ίδια θέση. Παρ’ όλα αυτά, ήδη παρατηρώ (μέσα από τις διαδικτυακές ομάδες πρωτοετών που έχουν οργανωθεί) με ποιους ανθρώπους ταιριάζω και αξίζει να τους γνωρίσω περισσότερο. Άλλωστε, όλοι μας, είτε εσωστρεφείς είτε εξωστρεφείς, αντιμετωπίζουμε την ίδια κατάσταση: Εντασσόμαστε σε ένα νέο περιβάλλον με ελάχιστους ή καθόλου γνωστούς και αισθανόμαστε -δικαίως- την ανάγκη να εμπλουτίσουμε τις συναναστροφές μας και να δημιουργήσουμε ουσιώδεις σχέσεις. Ακόμα και αν δεν το πετύχουμε από την αρχή, σίγουρα θα προκύψει στη συνέχεια -και οι συμφοιτητές μας δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα να μας εντάξουν στην παρέα τους, αφού και εκείνοι δεν γνωρίζουν σε βάθος ο ένας τον άλλον.

Για ένα σημαντικό μέρος των φοιτητών, η εισαγωγή στο πανεπιστήμιο συνεπάγεται αλλαγή τόπου κατοικίας και ανεξαρτητοποίηση -εν μέρει ή εν όλω- από τη γονική προστασία. Η διαδικασία αυτή, η οποία συμβαίνει παράλληλα με την ενηλικίωση, διαμορφώνει καθοριστικά την προσωπικότητα του ατόμου, διδάσκοντας τις αρχές της υπευθυνότητας και της αυτοπροστασίας. Προσωπικά, δεν θα βιώσω άμεσα τη συγκεκριμένη μεταβολή, καθώς μεγάλωσα και θα σπουδάσω στην Αθήνα, ωστόσο θαυμάζω και είμαι πρόθυμος να βοηθήσω όσους βρεθούν σε αυτή τη θέση.

Αγαπητοί συνοδοιπόροι στο ταξίδι της φοιτητικής ζωής, θα ήθελα να ολοκληρώσω τη σκέψη μου με μία απλή συμβουλή: Ας είμαστε αισιόδοξοι και ας απολαύσουμε κάθε στιγμή των φοιτητικών μας χρόνων. Δεν υπάρχει λόγος να μας κυριεύσει ο φόβος, αλλά αντίθετα, θα είναι υπέροχο να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας με νέες γνωριμίες και φιλίες, νέες γνώσεις, ιδέες, απόψεις, εμπειρίες. Πότε άλλοτε θα είμαστε σε έναν χώρο με τόσους ανθρώπους στην ίδια ηλικία, με κοινά ενδιαφέροντα και παρόμοιες εμπειρίες; Ας αδράξουμε, λοιπόν, την ευκαιρία αυτή και ας δείξουμε πρώτα απ’ όλα στον εαυτό μας τι μπορούμε να καταφέρουμε και ποιοι μπορούμε να γίνουμε.