Είναι πραγματικότητα πως κάποια στιγμή όλοι έχουμε δεχτεί κριτική για την εξωτερική μας εμφάνιση. Για το ντύσιμό μας, τη στάση του σώματός μας, ακόμη και για τα φυσικά μας χαρακτηριστικά.
Η λέξη «κριτική» δεν είναι από μόνη της ‘κακή’. Αντιθέτως, είναι απαραίτητη στην καθημερινότητά μας και τη συναντάμε όπου και αν βρεθούμε. Κακή την κάνει μόνο η πρόθεση, κακόβουλη εννοείται, αυτού που την ασκεί. Συνήθως, αυτός ο κάποιος ελπίζει και προσπαθεί να προκαλέσει κακό στους συνανθρώπους του διατυπώνοντας την αθεμελίωτη άποψή του για το πώς πρέπει να ‘βγαίνουμε έξω’ στην κοινωνία.
Δικαίωμά του να εκφέρει άποψη∙ υποχρέωσή του, ωστόσο, να μη ΄πληγιάζει’ τους γύρω του.
Τέτοιου είδους κριτική ασκείται, συνήθως, σε ανύποπτο χρόνο, χωρίς καμία αιτία και αφορμή. Ωστόσο, για να είμαστε ξεκάθαροι, δεν υπάρχει καμία αιτία και καμία αφορμή για να γινόμαστε θύματα τέτοιων περιστατικών.
Οι θύτες κάνουν την επίθεση τους με σχόλια του τύπου « Πώς είσαι έτσι; », « Τί είναι αυτά που φοράς, πώς θα βγεις έτσι έξω;», « Τί θα πουν αν σε δουν έτσι ντυμένο/-η, βαμμένο/-η;», « Κανείς δε θα σε θέλει με αυτά τα μούτρα», « Όλο τρως, δε θα χωράς σε κανένα ρούχο σε λίγο» και άλλα πολλά. Αρκεί να έχει φαντασία κανείς, για να καταστρέψει την ημέρα – ακόμη και τη ζωή- κάποιου.
Ναι, ακόμη και τη ζωή. Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τα ίδια όρια, κριτήρια και ψυχικά ‘θεμέλια’, ώστε να είναι σε θέση να αγνοούν παντελώς τέτοια κακεντρεχή σχόλια. Αρκετοί δεν μπορούν να φιλτράρουν αυτά που ακούνε, να υψώνουν τείχη και απλώς να αδιαφορούν. Αρκετοί, επίσης, δεν μπορούν να κατανοήσουν και να δεχτούν ότι γίνονται αυτομάτως θύματα, απλώς επειδή ‘βγήκαν’ στην κοινωνία με τον πραγματικό τους εαυτό.
Το γεγονός αυτό, ωστόσο, δεν τους καθιστά αδύναμους. Αντίθετα, τους υπενθυμίζει ότι είναι άνθρωποι∙ και οι άνθρωποι είναι από τη φύση τους ευάλωτοι.
Δε φταίει κανείς που γίνεται θύμα. Εξάλλου, γιατί να φταίει; Γιατί να φταίει που γεννήθηκε με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά; Γιατί να φταίει που θέλει να επιλέγει τα ρούχα του, το βάψιμό του κ.ο.κ και να βγαίνει έξω φορώντας τον καλύτερό του εαυτό;!
Είναι από τα πιο όμορφα συναισθήματα να μπορεί κανείς να υπάρχει όπως ακριβώς του αρέσει. Να εκφράζεται με κάθε τρόπο και να ζει τη ζωή του για τον ίδιο. Δεν υπάρχει, επομένως, κανένα επιχείρημα που να δικαιολογεί την αρνητική κριτική για την εξωτερική μας ‘αμφίεση’. Έτσι θέλουμε να είμαστε και σε όποιον αρέσει! Δε θα δώσουμε σε κανέναν το δικαίωμα να μας μειώσει και να μας γεμίσει ανασφάλειες επειδή δεν του αρέσει η φάτσα μας. Έτσι, κυριολεκτικά. Γι’ αυτό, λοιπόν, τα κόμπλεξ σας και ….. σε άλλη παραλία.
Σκεφτείτε πόσα άλυτα προβλήματα έχει κάποιος που ‘βγάζει’ μίσος επειδή είδε κάτι ή κάποιον που δεν του άρεσε.Τί είναι αυτό που τού προκαλεί την ανάγκη να ισοπεδώσει τον απέναντί του; Γιατί λαμβάνει ικανοποίηση από αυτή του την πράξη; Μην περιμένετε να πάρουμε απάντηση, μέχρι οι ίδιοι να ‘λύσουν’ τους κόμπους που τους κρατάνε στα βάθη της αλαζονείας τους και της πνευματικής τους ανωριμότητας.
Μη θεωρείτε, επίσης, πως κάποια στιγμή θα πάψουν τέτοιου είδους σχόλια. Δε θα πάψουν. Ίσως μειωθούν όμως. Το μόνο σίγουρο είναι πως πρέπει να ‘εκπαιδευτούμε’ να ζούμε με αυτά. Να μη μας επηρεάζουν, να μη μας ‘βάζουν’ σε δεύτερες σκέψεις για τον ίδιο μας τον εαυτό. Η πιο αποτελεσματική απάντηση∙ είναι η αυτοπεποίθησή μας. Μόνο με αυτή μπορούμε να πορευθούμε σε αυτό το ατέρμονο χάος μίσους και κακίας, να ‘βγούμε’ αλώβητοι και τελικά να περιθωριοποιήσουμε τους ‘κριτικούς’ .
Μαρία-Ιωάννα Σωτηροπούλου
17/3/2022