Απόψε η βραδιά είναι μελαγχολική, υπαίτιος ίσως ο ψυχρός, χειμωνιάτικος καιρός, οι υδρατμοί αγκάλιασαν τα σφαλισμένα παράθυρα, σχημάτισαν ακανόνιστες γραμμές, σχήματα, μορφές,τα σύννεφα κατέβηκαν χαμηλά και σκέπασαν το απέναντι βουνό, τυλίχθηκαν γύρω από την κορυφή του με τρόπο απειλητικό. Η ησυχία του δωματίου διακόπτεται από τον ήχο των πλήκτρων, χτυπούν στην προσπάθεια τους να δημιουργήσουν. Λέξεις , σκέψεις στροβιλίζονται μες το μυαλό, ανακατεμένες με μελωδίες ενός πιάνου.
Απόψε, λοιπόν, γράφω για εσένα… Για εσένα που θέλησες να ταξιδέψεις μαζί μου, άπλωσες το χέρι και αφέθηκες. Ξέχασες για λίγο την φορτική καθημερινότητά σου, το άγχος και την πίεση, τα δάκρυα που μούσκεψαν τα μάγουλα σου, την καρδιά, η οποία σαν κυνηγημένη παλλόταν και για μια στιγμή νόμισες πως θα ξεπροβάλλει από το στέρνο σου. Ένιωσες να πνίγεσαι, να είσαι λιλιπούτειος μπρος στους ογκόλιθους , είδες την ζωή να σε προσπερνά, να σε χαιρετά με ένα πικρό χαμόγελο, ζωγραφισμένο με μελανά χρώματα στα χείλη. Την εγκατέλειψες. Επιβιβάστηκε στο τρένο για να συνεχίσει την περιπλάνηση, μα εσύ κατέβηκες στην πρώτη στάση. Λιγόστεψε ,ξαφνικά, το οξυγόνο κι βιάστηκες να φύγεις, να δραπετεύσεις. Σε κοιτούσε γεμάτη απορία, ούτε για μια τελευταία φορά δεν γύρισες να την αντικρύσεις, αντιθέτως ,απομακρύνθηκες με βήμα γοργό, σαν φοβισμένο παιδόπουλο.
Ένιωσες μόνος και αβοήθητος, λησμόνησες το χρώμα του ήλιου, σε πήρε αγκαλιά το σκοτάδι. Μια από τις πιο παγωμένες, άχαρες αγκαλιές που είχες νιώσει ποτέ. Σε άφησε ακίνητο, ανίκανο να σαλέψεις.
Είσαι έτοιμος να αποτινάξεις τον μαύρο μανδύα; Μην ξεχνάς πως γεννήθηκες με ένα ζευγάρι λευκά φτερά για να γνωρίσεις τον γαλάζιο ουρανό, δίχως όρια δίχως περιστροφές. Σε περιμένει μια ολόκληρη φωτεινή και λαμπερή ζωή ταξιδιώτη! Στις αποσκευές σου μην ξεχάσεις την πίστη, την ελπίδα και την επιμονή! Πάντα στο διάβα σου θα συναντήσεις εμπόδια, σταυροδρόμια και ανηφοριές, μα σημασία έχει να μην εγκαταλείψεις, να μην παραδοθείς αμαχητί. Κι αν τα γόνατα ματώσουν και αν τα βλέφαρα βαρύνουν, καταπράυνε τον πόνο, ορθώσου και συνέχισε… Μην γίνεις ποτέ λιποτάκτης, να είσαι προσηλωμένος στο στόχο. Τις μάχες που έδωσες , δίνεις και θα δίνεις μην τις μετράς, αμέτρητες φαντάζουν. Στον πόλεμο, όμως, ποιος θα αναδειχθεί νικητής;
Εξάλλου, “θα γνωρίσεις πολλές ήττες στη ζωή σου, αλλά ποτέ μην επιτρέψεις στον εαυτό σου να νικηθεί.”
Maya Angelou, 1928-2014, Αφροαμερικανίδα ποιήτρια.
Δεν θέλησα να σε κουράσω, μόνο να σου ψιθυρίσω αυτά τα λιγοστά λόγια.
Σε αφήνω για τώρα, όταν με χρειαστείς θα ξανάρθω…