Δεν θα χρειαστεί να αναφερθώ στην ασύλληπτη υπόθεση της Πάτρας, καθώς είναι λογικά γνωστή σε όλους. Ακόμη και ο πλούτος της ελληνικής γλώσσας είναι ανίκανος να την περιγράψει. Πόσο μάλλον να χαρακτηρίσει την, καθώς φαίνεται, υπαίτια της τραγωδίας. Την μητέρα! Και ενώ θα έπρεπε όλοι να αναρωτιόμαστε πώς τολμάει ένας γονέας να προκαλεί το επάρατο τέλος του παιδιού του, εμφανίζονται για ακόμη μία φορά οι ¨ δάσκαλοι της συμφοράς¨. Θα αναρωτιέστε ποιοί είναι αυτοί….
Πρόκειται για εκείνους οι οποίοι παρακολουθώντας τα αναρίθμητα αδιανόητα γεγονότα της υπόθεσης, επιλέγουν ,”νουθετώντας” με ειρωνεία τους γύρω τους, να σχολιάσουν και προφορικά αλλά ακόμα και στα Μ.Μ.Ε : << Εκπαιδεύστε τις κόρες σας να μην δολοφονούν τα παιδιά τους!>>. Είναι οι ίδιοι, οι οποίοι σε κάθε – μα κάθε! – υπόθεση γυναικοκτονίας, δεν δίνουν έμφαση στο ίδιο το έγκλημα, αλλά κάνουν σχόλια της μορφής : << Ναι αλλά όταν οι γυναίκες σκοτώνουν τους συζύγους τους, γιατί δεν γίνεται τόση φασαρία; >>. Είναι εκείνοι, οι οποίοι όταν βγαίνει στο προσκήνιο μία νέα υπόθεση βιασμού, αντί να υπερασπιστούν το θύμα, προτιμούν να σχολιάσουν : << Μόνο οι γυναίκες φοβούνται να κυκλοφορούν μόνες τους τα βράδια; Εμείς δεν κινδυνεύουμε από ληστές που μπορούν να μας επιτεθούν ανά πάσα ώρα και στιγμή; >>.
Η απάντηση, ¨ άντρα- δάσκαλε¨, στην ερώτησή σου, βρίσκεται λίγες γραμμές πιο πάνω. Πήγαινε το βλέμμα σου στην τελευταία περίπτωση που αναφέρω, του βιασμού. Μόλις διαβάσεις την λέξη ¨βιασμός¨, ποιός σου έρχεται στο μυαλό ως θύτης; Η γυναίκα ή ο άντρας; Απάντησες, πιστεύω, μόνος σου! Εκ φύσεως, ένας άντρας έχει περισσότερη μυϊκή δύναμη από μία γυναίκα. Επομένως, θέτοντας την λογική μας να δουλέψει, αντιλαμβανόμαστε ότι ο άντρας έχει, τις περισσότερες φορές, την δύναμη να ακινητοποιήσει, να κακοποιήσει, να βιάσει. Αδιαμφισβήτητα υπάρχουν εξαιρέσεις σε όλους τους κανόνες. Υπάρχουν γυναίκες οι οποίες μπορούν να σκοτώσουν, ακόμα και να βιάσουν έναν άντρα. Δυστυχώς, όμως, οι γυναίκες αποτελούν τα συνήθη θύματα βιασμού, κακοποίησης, γυναικοκτονίας, ούσες – μυϊκά και μόνο- το “αδύναμο¨ φύλο. Επαναλαμβάνω, πιστεύω ακράδαντα πως υπάρχουν εξαιρέσεις. Ο κανόνας, όμως, φέρει την γυναίκα να απειλείται συνήθως από τα παραπάνω. Αυτός είναι ο λόγος που, δυστυχώς ολοένα και συχνότερα, ενημερωνόμαστε για υποθέσεις βιασμών, κακοποίησης γυναικών. Και αυτός είναι ο ακριβής λόγος που, σε τέτοιες περιπτώσεις, η φράση : ¨Εκπαιδεύστε τους γιούς σας να μην γίνονται βιαστές ¨ορθά επικρατεί.
Ωστόσο, στην ασύλληπτη τραγωδία της Πάτρας, μας απασχολεί το πιο αποτρόπαιο, κατά την άποψή μου, έγκλημα. Η δολοφονία τριών παιδιών από τον έναν γονέα τους, στην συγκεκριμένη περίπτωσή την μητέρα τους! . Ακόμα και σε αυτήν την υπόθεση, βρέθηκαν άνθρωποι οι οποίοι δεν έδωσαν τόση έμφαση στην ανατριχιαστική έκβασή της, αλλά επέλεξαν να σταθούν στο φύλο του θύτη. Πώς; Παραθέτοντας σχόλια της μορφής: ¨Κατά τα άλλα μόνο εμείς οι άνδρες δολοφονούμε και ¨Να μάθετε στις κόρες σας να μην δολοφονούν τα σπλάχνα τους!¨. Όχι, φυσικά, ¨άντρα-δάσκαλε¨, δεν δολοφονείτε μόνο εσείς. Το δεύτερο, όμως, σχόλιό σου είναι, εκτός από ειρωνικό, και άτοπο! Ένα παιδί μπορεί να κακοποιηθεί από αμφότερους τους γονείς. Αυτό, διότι και οι δύο έχουν περισσότερη μυϊκή δύναμη απέναντί του, έτσι ώστε να ξεσπούν σε εκείνο με τον οποιοδήποτε τρόπο. Επομένως, είναι, μήπως, προτιμότερο ορισμένοι να μην προσπαθούν με κάθε αφορμή να επικεντρώσουν τα βλέμματα των ανθρώπων στην αδιανόητη αδικία που νιώθουν όταν κατηγορείται για κάτι το φύλο τους; Μήπως σε περιπτώσεις που αφορούν εγκλήματα με θύματα ΑΘΩΑ ΠΑΙΔΙΑ να σιωπούμε; Διότι, σε αντίθεση με τον βιασμό και την κακοποίηση, το στυγερό αυτό έγκλημα έχουν και τα δύο φύλα την ίδια δύναμη να το διαπράξουν! Ας εκπαιδεύσουμε, λοιπόν, τα παιδιά, ανεξαρτήτως φύλου, να μην γίνουν μελλοντικά δολοφόνοι!