Ως πνευματικός άνθρωπος ορίζεται ο άνθρωπος που με το πνευματικό του έργο και την επίγνωση της κοινωνικής του αποστολής έχει τη δυνατότητα να διαμορφώνει τη συνείδηση των συγχρόνων του . Κάθε κοινωνία πρέπει (ή τουλάχιστον θα έπρεπε) να έχει ως πρότυπα ανθρώπους με γνώσεις, που ασχολούνται με τα κοινά και έχουν ως στόχο την κοινωνική πρόοδο , ανθρώπους πνευματικούς. Ο όρος αυτος βέβαια απέχει αρκετά απο τους σημερινούς《influencers》…
Η πλειοψηφία των ατόμων που έχουν κάνει “επιτυχία” στον χώρο των 《social media》 , με χιλιάδες ακόλουθους που αυξάνονται καθημερινά , ασκούν διαμφισβητητα επιρροή στο ευρύ κοινό τούς . Προβάλουν/προωθουν εναν υλιστικο τρόπο ζωής , με αποτέλεσμα το φαινόμενο του καταναλωτισμού να αυξάνεται διαρκώς , αφού οι χιλιάδες ακόλουθοι τους , αγοράζουν τα《fancy》ρούχα , τα καλλυντικά και τα πρωτεϊνικα σκευάσματα που διαφημίζουν οι αγαπημένοι τους infuencers με σκοπό να “αγαπήσουν” τον εαυτο τους και να γίνουν αποδεκτοί , όπως έμμεσα και μη υπόσχονται οι πρώτοι .
Αφού λοιπόν φροντίσουν για το φαινεσθαι των πιστών τους ακόλουθων, δεν κάνουν λόγο για το είναι, δεν αγγίζουν κοινωνικά θέματα . Αντιθετως , ριζωνουν διαρκώς όλο και πιο βαθιά ,στα μυαλά των νέων και των μεγαλύτερων που τους παρακολουθούν, την άποψη ότι αν έχεις μια υπέροχη εικόνα , φήμη και χρήματα είσαι ενας ολοκληρωμένος , ευτυχισμένος και κοινωνικά αποδεκτός άνθρωπος .
Αυτά τα πρότυπα , διχάζουν τόσο το άτομο οσο και την κοινωνία . Ο νέος που ψάχνει τον εαυτό του έρχεται διαρκώς σε κόντρα με αυτόν, τον κρύβει, προσπαθεί να τον αλλάξει ώστε να ταιριάζει σε αυτά που του πλασάρονται ως αληθινά , χάνει την αυθεντικοτητα του για να γίνει ένα “πρόβατο πασαρέλας” . Η κοινωνία αποτελούμενη από άτομα που νοιάζονται πιο πολύ για την προσωπική τους πρόοδο και το κέρδος , μένει στάσιμη και όλες αυτές οι φωνές που μάχονται για την ευημερία και την εξέλιξη της χάνονται στην βαβούρα της τραπ μουσικής.