Καταρχάς θα ήθελα να ζητήσω ένα συγγνώμη πρώτον στον εαυτό μου, που αφιερώνω χρόνο από τη ζωή μου για να ασχοληθώ με την Ιωάννα, και δεύτερον για το γεγονός ότι αναπαράγω (έστω και αρνητικά) το προσωποπαγές BrandName της «κυρίας», καθώς όπως λέει το γνωστό αγγλικής προέλευσης γνωμικό «all fame is good fame».
Πριν κατηγορήσουμε την Ιωάννα όμως, ας αναφερθούμε και στο πανέξυπνο κοινό της, που για ένα χρονικό διάστημα συμφωνούσε κατά 80% (σύμφωνα με τη δημοσκόπηση της στο Instagram) με την κίνηση της «να πετάξει το 50ρικο και να φύγει», όσο ήταν έξω φρενών που η αεροπορική εταιρεία με την οποία ταξίδευε εφάρμοσε τον εσωτερικό κανόνα της κατά γράμμα, όσον αφορά τον τιμοκατάλογο με τις υπηρεσίες της για το βάρος των χειραποσκευών. Σε αυτό το σημείο να σημειώσουμε πως η Ιωάννα διαθέτει στην πλατφόρμα του Instagram πάνω από 800.000 ακολούθους… Ωστόσο αυτό πάει να πει πως μάλλον η Ιωάννα είναι αποδοτική στη δουλειά της, για να «κάνει τέτοια νούμερα», παρά τα ανεπανάληπτα «επικοινωνιακά» λάθη της. Γιατί στη σήμερον ημέρα όλα αφορούν την «επικοινωνία» βλέπετε. Δεν κάνουμε ποτέ λάθος! Το ίδιο και η Ιωάννα…
Στη δημόσια «απολογία» της η Ιωάννα είπε «το επικοινώνησα λάθος, λάθος μου και συγγνώμη». Το λάθος δηλαδή ήταν η επικοινωνία με λίγα λόγια. Προσέθεσε μάλιστα στο αφήγημά της (διότι περί αφηγήματος πρόκειται) , ότι απλώς δεν ζήτησε ρέστα και απόδειξη από τα πενήντα ευρώ που πλήρωσε στο ταμείο. Ε βέβαια, μετά την κοινωνική κατακραυγή το «τους πέταξα ένα πενηντάρικο και έφυγα» χρειάζεται να αναμασηθεί, ώστε να είναι εύπεπτο για το «ευαίσθητο στομάχι» των θαυμαστών της.
Πραγματικά δεν ξέρω τί είναι χειρότερο, το γεγονός πως η Ιωάννα δεν μπορεί να αναλάβει τις ευθύνες της λες και είναι κανένας φθηνός πολιτικός ή το ότι περίμενε το κοινό της να την δικαιώσει και να την επικροτήσει για το γεγονός πως απαιτούσε ειδική μεταχείριση από μια αεροπορική εταιρεία που καθημερινά εξυπηρετεί χιλιάδες πελάτες, τακτικούς και μη. Και όμως η Ιωάννα περίμενε το κοινό της να νομιμοποιήσει την αισχρή συμπεριφορά της, αυτό το «νταηλίκι της φήμης», το γνωστό σε όλους μας «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;». Η πρωτοτυπία της Ιωάννας δεν είναι η απαίτηση να έχει ειδική μεταχείριση και μόνο επειδή είναι η Ιωάννα. Λίγο πολύ όλοι μας έχουμε ακούσει ιστορίες διάσημων που ήταν αγενείς με υπαλλήλους. Η πρωτοπορία της Ιωάννας έγκειται στο γεγονός πως είχε το θάρρος να αυτοπροβάλλει αυτήν της συμπεριφορά στο πολλών χιλιάδων ανθρώπων κοινό της. Για την ακρίβεια αυτό δεν λέγεται θάρρος, αλλά Θ Ρ Α Σ Ο Σ.
Βέβαια από την άλλη κάποιοι μπορεί να αναρωτιούνται, «μα δεν είναι λογικό η Ιωάννα να θέλει κάποια ανταμοιβή, διότι είναι τακτική και συνεπής πελάτισσα;». Η απάντηση είναι απλή «και βέβαια!». Ωστόσο μάλλον ξεχνάνε πως η Ιωάννα συναλλάσσεται με έναν αεροπορικό κολοσσό, όπου τα πράγματα είναι περισσότερο τυπικά, εφόσον οι υπάλληλοι οφείλουν να τηρούν ένα αυστηρό πλαίσιο κανόνων, χωρίς να γνωρίζουν αν εξυπηρετούν έναν καλό ή έναν κακό πελάτη. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο η αεροπορική εταιρεία διαθέτει το πρόγραμμα επιβράβευσης «MILES AND BONUS», ώστε να ξεχωρίζει τους πιο σημαντικούς πελάτες της και να τους προσφέρει την ειδική μεταχείριση που τόσο αναζητεί και η Ιωάννα (την οποία σίγουρα επιδιώκει και σε διαφορετικές εκφάνσεις των δημοσίων συναλλαγών της, όχι μόνο σε έναν κισσέ αεροδρομίου).
Ας ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα, δεν θεοποιώ την αεροπορική εταιρεία. Κανείς μπορεί να της προσάψει πολλαπλές κατηγορίες για τον τρόπο λειτουργία της, από το ότι υποχρεώνει τις αεροσυνοδούς να βρίσκονται σε συγκεκριμένα κιλά μέχρι και για τις σκιώδεις κρατικές επιχορηγήσεις που έλαβε πρόσφατα, με ευνοϊκότατους για την ίδια όρους. Το ενδιαφέρον μου απεναντίας επικεντρώνεται στη δημόσια συμπεριφορά ενός δημοσίου προσώπου με μεγάλη απήχηση στο κοινό του, όποιας ποιότητας και αν είναι αυτό.
Ο μοναδικός τρόπος να ησυχάσουμε από την Ιωάννα και κάθε μελλοντική «Ιωάννα» είναι η προώθηση του χάσταγκ #canceltouni, ώστε οι χορηγοί της να αρχίσουν να αποσύρονται μετά την ευρύτατη κοινωνική κατακραυγή, όπως συνέβη και στην περίπτωση του Τάσου Ξιαρχό. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να δείξουμε πως η Ιωάννα αντλεί τη δύναμη της από το κοινό της, βοηθώντας την να καταλάβει, με οδυνηρό μάλλον τρόπο, πως όλοι είμαστε ισότιμοι και πως η φήμη δεν συνεπάγεται κοινωνικά νομιμοποιημένη εξουσία απέναντι στον οποιονδήποτε.