Μην τους λυπάστε τους νεκρούς που είναι στο χώμα, μα να λυπάστε ζωντανούς που είναι νεκροί στο φως. Μην τους φοβάστε τους τρελούς που όλο φωνάζουν, μα να φοβάστε λογικούς που δε μιλούν ορθώς. Νεκροζώντανα κοπάδια τρέχουν άτακτα στους δρόμους έχοντας κεφάλια άδεια και σηκώνοντας τους ώμους. Βγάζουν άναρθρη κραυγή φαίνεται κάτι ζητούν· ίσως πάνε …
Σάπισε ο κόσμος και αρχίζει να βρωμάει. Στα φθαρμένα γοργά βήματα που γδέρνουν την άσφαλτο. Στους σιδερένιους δολοφόνους και στο μπαρούτι. Στους λόφους, στα λιμάνια και τις πλατείες. Στο ψωμί σάπισε ο κόσμος. Δεν είναι πια γλυκό καθώς το τρως, μα αίμα στάζει και δάκρυα. Σε πνίγει. Σάπισαν οι οικογένειες στα σπίτια. Κυρίως στα σπίτια. …
Παρελαύνουν οι νεκροί σε πλατείες, σε σοκάκια σε μικρά καφενεδάκια και στενάζουν μοναχοί. Παρελαύνουν οι νεκροί ένας πάει μπρος στον άλλον βήμα παρατεταγμένο και ουρλιάζουνε βουβοί. Παρελαύνουν οι νεκροί με το βλέμμα βυθισμένο το σκαρί τους σκοτωμένο κουρασμένοι και κενοί. Παρελαύνουν οι νεκροί και ρολόι δεν κοιτούν βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε μια πλάνη ιλαρή. Πάνε όλοι …
Μυαλά άδεια, καρδιές μαύρες τούτον τον κόσμο άρχουν και δένουν. Όχλος ανίερος, κράτος αυθάδες όλοι με πόθο την ελπίδα προσμένουν. Θαρρούν πως θα φτάσει ένα ωραίο πρωί όταν η φύση λουλούδια πετάξει. Θαρρούν πως θα φέρει μαζί και ζωή πως όσα της κάναν θα έχει ξεχάσει. Αρνούνται, όμως, να δουν την αλήθεια, πως πια η …
Όλοι θα χειροκροτήσουν. Όχι εμένα, τον θάνατό μου. Πρέπει να βγω στη σκηνή. Ζητοκραυγάζουν. Κάθε ξύλινο σκαλοπάτι που πατάω τρίζει. Περιμένει κι αυτό να δει. Κάθε βήμα και πιο κοντά στη λύτρωση. Βγάζω τη μάσκα. Μικροί μεγάλοι αναμένουν με αγωνία τη θυσία. Εγώ πρωταγωνιστής. Βήμα γοργό και κοφτό. Ακολουθεί ρυθμικά το χειροκρότημα. Ο δήμιος κρατά …
