Τη σήμερον ημέρα όλοι έχουν άποψη επι παντός επιστητού. Τι κι αν δεν σε ξέρουν ,τι κι αν αγνοούν σημαντικές πληροφορίες για τη ζωή σου ,θεωρούν πως δικαιούνται να εισβάλουν σε χωράφια που ούτε καν εσύ ο ίδιος δεν μπορείς να περπατήσεις. Το βάρος σου,το ύψος σου ,οι σεξουαλικές σου προτιμήσεις ,η καταγωγή σου, ακόμα και τα όνειρα σου είναι πολλές φορές η αφορμή κακεντρεχών σχολίων.
Όμως ,ποιά είναι πραγματικά η αιτία που παίρνουν υπόσταση όλα αυτά;
Κακός δεν γεννιέσαι, γίνεσαι!
Πολλές φορές όμως γίνεσαι χωρίς να το καταλαβαίνεις.
θυμήσου τα παιδικά σου χρόνια και προσπάθησε να κάνεις ουσιαστική ανασκόπηση αυτών. Όσο προχωρημένοι και να θέλουμε να δηλώνουμε τώρα ,όλοι είχαμε ή και έχουμε ακόμα έναν οικογενειακό φίλο ,έναν συγγενή που και αυτός με τη σειρά του είχε υιοθετήσει παγιωμένες αντιλήψεις χρόνων .Μεγαλωμένοι σε πατριαρχικές εστίες ,τον ομοφυλόφιλο τον θεωρούσαν άρρωστο ,τον εύσωμο άσχημο και τον αλλοδαπό παράσιτο που πρέπει να απομακρυνθεί με θεμιτά ή και μη μέσα .Η γυναίκα δε από σύντροφος ήταν υπάλληλος στο ίδιο της το σπίτι με αφεντη-ικο τον άντρα της .Σαν να αναπνέει μόνο κάτω από την εκάστοτε αντρική φιγούρα ,με την οποία συνυπάρχει. Όταν μιλάμε για ταπείνωση, εδώ παίρνει σάρκα και οστά. Το κορίτσι που βοηθάει την μαμά της (ενώ οι άντρες του σπιτιού κάθονται),η σύζυγος που ούτε κατά διάνοια δεν οραματίζεται επαγγελματική ανέλιξη, καθώς η καριέρα της θα πρέπει να περιορίζεται στα <<συζυγικά >> της καθήκοντα, χαίραν εκτίμησης ,ενώ οι υπόλοιπες έπαιρναν τον τίτλο της γεροντοκόρης, της ακαμάτρας ,ακόμη και της παστρικιάς.
Πως λοιπόν τώρα εξίστασαι με την κατάληξη της κοινωνίας μας! Μια κοινωνία που μεγάλωσε μέσα στην παθογένεια, μέσα στις διακρίσεις και την λογοκρισία . Έχοντας αυτά ως αφετηρία, μην απορείς πως ξαφνικά έγιναν τόσο άγριες οι εποχές που ζούμε .Ζούμε μέσα από σκιές του παρελθόντος ,μέσα σε φαντάσματα, σε ανεκπλήρωτα όνειρα και ψυχικά τραύματα νέων που αναμενόμενο ήταν κάποια στιγμή να ξεσπάσουν.
Αναλογίσου μόνο πόσες ανθρωποκτονίες έλαβαν χώρα τα τελευταία 2 χρόνια, πόσα παιδιά τρέμουν να περάσουν το κατώφλι του σχολείου ,στη σκέψη μιας ακόμη προσβολής. Πόσες γυναίκες φοβούνται να ζητήσουν διαζύγιο και πόσοι άνθρωποι εν τελεί καταπιέζονται στη ζωή τους ,υπό το πέπλο του σωστού αρσενικού/θηλυκού που η κοινωνία του υπαγορεύει πως θα ζήσει, τι θα αισθάνεται ,μέχρι και τι επάγγελμα θα εξασκήσει.
Εμείς ως νεολαία λοιπόν ,ενώ θα έπρεπε να ανοίξουμε τα φτερά μας προς το φως ,έχουμε να παλέψουμε με Τιτάνες, με τέρατα του παρελθόντος και τραγικά λάθη χρόνων που διαιωνίζονται όσο εμείς δεν παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας .
Αποκλειστικά από εσένα εξαρτάται να μην αφήνεις κανέναν να τσαλαπατά την περηφάνεια σου ,να πορεύεσαι με αγάπη και να γνωρίζεις ότι τα όρια σου σταματάνε εκεί που αρχίζουν τα όρια του άλλου.
Δεν έχεις το δικαίωμα να βεβηλώνεις την ψυχή κανενός και βάλ’το καλά στο μυαλό σου. Κάνε ένα βήμα τη φορά και στο τέλος θα βρεις την Ιθάκη σου. Μόνο μη ξεχνάς αυτό:
Να είσαι αυτός που είσαι και να λες αυτό που αισθάνεσαι.
Γιατί αυτοί που ενοχλούνται δεν έχουν σημασία
και αυτοί που έχουν σημασία δεν ενοχλούνται!