10 χρόνια μετά το ‘’φευγιό’’ του Δημήτρη Μητροπάνου κανείς δεν τον ξέχασε και κανείς δεν ξέχασε την φωνή του. Και αυτό φαίνεται, καθώς φέτος πολλοί φορείς πραγματοποίησαν συναυλίες αφιερωμένες σε αυτόν τον μεγάλο, αξέχαστο ερμηνευτή, όπως για παράδειγμα έγινε στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα.
Γεννήθηκε στα Τρίκαλα, μία πόλη που έβγαλε σπουδαίες φυσιογνωμίες του λαϊκού τραγουδιού…Τσιτσάνης, Βίρβος, Χρ. Κολοκοτρώνης αποτελούν μερικούς από αυτούς.
Αξιοπρεπής, λιτός, πηγαίος, πάντα χαμογελαστός, μάχιμος… είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά που διέκριναν τον Δ. Μητροπάνο.
Κατάφερε μέσα από τα τραγούδια να φέρει κοντά όλες τις γενιές… μικρούς, μεσήλικες, μεγάλους. Αυτό το κατάφερε γιατί δεν είχε παρωπίδες και να τραγουδάει ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής, αλλά τραγουδούσε διάφορα είδη… παλιά λαϊκά, σύγχρονα λαϊκά και έντεχνα. Άλλωστε το ότι έφερε κοντά τις γενιές το βλέπουμε και την ημέρα της κηδείας του, που πήγαν άνθρωποι κάθε ηλικίας για να αποχαιρετήσουν έναν θρύλο του λαϊκού τραγουδιού και πολλοί από αυτούς έκλαιγαν σαν να έχασαν έναν δικό τους άνθρωπο, καθώς ο Μητροπάνος μπήκε στα σπίτια όλων.
Δεν υπήρχε συναυλία που οι θέσεις να μην γεμίσουν. Δεν υπήρχε στιγμή που να μην αποθεώνεται. Σε όλους μας, θεωρώ, μάς έμεινε χαραγμένη στο μυαλό η στιγμή που ο Δημήτρης Μητροπάνος βγαίνει στην εκπομπή του Λάκη Λαζόπουλο στο ‘’Αλ τσαντίρι νιούζ’’, το 2008, μετά από μία σοβαρή περιπέτεια υγείας που πέρασε και ο κόσμος όχι μόνο τον αποθέωσε με χειροκρότημα, επιφωνήματα και σπρωξίματα για να τον ακουμπήσουν, αλλά έμεινε όρθιος (ο κόσμος) μέχρι να τελειώσει το πρόγραμμα του. Όπως επίσης, στη συναυλία του, στο Ηρώδειο, που ξεκίνησε να βρέχει και κανείς δεν έφυγε. Δεν τους ενδιέφερε αν βραχούν. Το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να τον ακούσουν. Αυτές οι στιγμές είναι δύο από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές που δείχνει ο κόσμος την αγάπη του στον Δημήτρη Μητροπάνο.
Ο Μητροπάνος την ώρα που τραγουδούσε το απολάμβανε…έκλεινε τα μάτια, χόρευε – πόσοι από εμάς δεν θυμόμαστε το ζεϊμπέκικο που χόρευε πάντα στη ‘’Ρόζα’’ – και μετέδιδε αυτό το κέφι στους θεατές.
10 χρόνια μετά το μόνο που άλλαξε είναι ότι η φυσική του παρουσία έφυγε, αλλά η φωνή του ΖΕΙ και ΘΑ ΖΕΙ για πάντα μέσα από τα τραγούδια του.