Μη συγχέεις τον πόνο με την αγάπη, ούτε την υπέρβαση του πόνου με τη λήθη.
{ΜΑΡΓΚΑΡΙΤΑ ΡΟΧΑΣ}
Κάθε συναίσθημα βιωνεται με διαφορετικούς τρόπους και διαφορετική ένταση.Ειναι ανάγκη να φροντίσουμε τον εσωτερικό μας κόσμο ώστε,τη στιγμή του πόνου,να έχουμε τις απαραίτητες δυνάμεις για να τον ξεπεράσουμε και να μην μείνουμε σε αυτόν αποφεύγοντας την μετατροπή του σε τοξικό συναίσθημα.
Οι άνθρωποι ζούμε συναισθηματικά δεμένοι με πράγματα και πρόσωπα και συνηθίζουμε να στηρίζουμε επάνω τους ένα σημαντικό κομμάτι του εαυτού μας(τις προσδοκίες μας,τα όνειρα μας,την αγάπη μας). Γι αυτό όταν χάσουμε ένα αγαπημένο πρόσωπο,νιώθουμε πως κάτι από εμάς έχει “φύγει” μαζί του.
Όσο μεγαλύτερη η αγάπη,τόσο μεγαλύτερος και ο πόνος!
Πριν ενάμιση χρόνο έχασα ένα πολύ σημαντικό άτομο από την ζωή μου…τον παππού μου. Υπήρξε στήριγμα μου όποτε τον χρειάστηκα,ήταν ο συνδετικός κρίκος ολόκληρης της ευρύτερης οικογένειας! Ήταν μαζί μας στις χαρές μας αλλά και στις λύπες μας. Πάντα είχε να πει έναν καλό λόγο και μας έφτιαχνε τη διάθεση. Δεν ξέρω πως θα ήταν η οικογένεια δίχως την δικη του αγγελική παρουσία. Δεν ήταν τέλειος αλλά σίγουρα ήταν αληθινός και μας αγαπούσε πολύ.
Μου λείπει διαρκώς και έκανα καιρό για να ξεπεράσω τον θάνατό του. Όταν έμαθα πως πέρασα πανεπιστήμιο και επιτέλους εκπλήρωσα το όνειρο μου ήταν ενας από τους πρώτους ανθρώπους που θα ήθελα να τρέξω στην αγκαλιά του. Ελπίζω να είναι περήφανος από εκεί πάνω για μένα!
Το πένθος είναι μια περίπλοκη διαδικασία και έχει διαφορετικούς τύπους.
Υπάρχει το : 1.παθολογικο πένθος (άρνηση,όξυνση του πενθους)
2. Οξυμενο πένθος(συναισθηματικά φορτισμένο ατομο)
3. Διφορούμενο πένθος (διαφορα συναισθήματα για τον θάνατο ενός αγαπημένου).
Οποια μορφή πένθους αποφασίζουμε να ζήσουμε,θα μάθουμε πως ο πόνος δεν είναι κατάσταση αλλά διαδικασία. Έχει σημασία να συνεκτιμουμε τον τόπο και τον χρόνο για να μπορέσουμε να συμφιλιωθουμε με τον πόνο και να ζήσουμε τη ζωή μας στο έπακρο!
Όταν βιώνεις πένθος είναι μια από τις πιο επιπονες περιόδους της ζωής σου. Η πληγή αυτή δεν επουλωνεται γρήγορα. Άσε τον εαυτό σου να βιώσει την απώλεια! Δεν είναι κακό να κλάψεις αλλά θέλω να θυμάσαι πως κανείς δεν χάνεται όσο ζει για πάντα μέσα σου…
Η ζωή είναι περίπλοκη και πάντα επιφυλάσσει εκπλήξεις όμως τα αγαπημένα σου άτομα θα τα έχεις για πάντα στο πλευρό σου.
Τίποτα δεν μένει στάσιμο όλα εξελίσσονται…
Πρέπει να μάθεις να απελευθερωνεις τον πόνο, μην μένεις όλη μέρα βυθισμένος σε αυτόν !
Και να θυμάσαι τα λογια της Τζούντι Τάτελμπαουμ στο εκπληκτικό βιβλίο της (πενθουμε με θαρρος): Συνερχομαι πλήρως από μια απώλεια σημαίνει αποκοβομαι εντελώς. Το να συνέλθουμε από τον θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου δεν εξαλείφει την αγάπη ή τις αναμνήσεις μας, απλά σημαίνει πως αποδεχόμαστε τον θάνατο του,κάτι το οποίο μειώνει τον πόνο και τη θλίψη μας και μας κάνει να νιώσουμε πάλι ελεύθεροι να αναλάβουμε τα ηνία της ζωής μας.
Για όσους έχουν κάποια αγαπημένα τους πρόσωπα στην χώρα των αγγέλων θέλω να ξέρετε πως ειναι περήφανοι για εσάς και σας αγαπάνε!
Εμπιστευτειτε την διαδικασία και αφεθείτε σε αυτήν
Υπόσχομαι πως μια μέρα όλα θα είναι καλύτερα.
Υ.Γ: Παππού Γιάννη σαγαπω πολύ ❤️👼