Καθώς διανύουμε και προοδευτικά «ολοκληρώνουμε» το 2021 , παρατηρούμε πως σε εθνικό και διεθνές μάλιστα επίπεδο οι κοινωνίες ταλανίζονται συνεχώς από περιόδους κρίσης , αποδιοργάνωσης , και έντονης δυσλειτουργίας . Πιο συγκεκριμένα , η πλέον γνωστή σε όλους μας εποχή του “COVID 19”- καραντίνας , μας επέδειξε και συνεχίζει να μας επιδεικνύει μια πρωτοφανώς ανησυχητική έξαρση του φαινομένου της βίας στο πλαίσιο του ενδοοικογενειακού κυρίως περιβάλλοντος . Όπως οι περισσότεροι δυστυχώς αναμέναμε , το από κοινού υποστηριζόμενο «αδύναμο» φύλο των γυναικών , φαίνεται να υφίσταται σε μεγαλύτερο βαθμό τη πολύπλευρη αυτή βία , αλλά και κάθε άλλου είδους κακοποίηση , και εκμετάλλευση από τον σύζυγο ή σύντροφο τους.
Αντιλαμβανόμαστε πως τα στοιχεία τα οποία συμβάλλουν συλλήβδην στην έκφραση αυτής της βίαιης νοοτροπίας ειναι πολλά , ωστόσο οι τρόποι με τους οποίους μπορούμε να δράσουμε συλλογικά για την εξάλειψη αυτών καθίστανται περισσότεροι .
Πρώτο και θεμελιώδες στοιχείο το οποίο κρίνεται αναγκαίο να κατανοήσουμε είναι το ότι η εγκαθίδρυση του καθεστώτος αυτής της εκμετάλλευσης και κακοποίησης από μέρους του θύτη σε βάρος του θύματος , σχετίζεται άμεσα με τη ψυχοσύνθεση και τη προσωπικότητα του τελευταίου .Έχει αποδειχθεί δηλαδή πως άτομα , και ειδικότερα στη προκειμένη περίπτωση γυναίκες , τα οποία/οι οποίες υφίστανται κάποιου είδους ευαλωτότητας ή πρόσκαιρης συναισθηματικής σύγχυσης προσπίπτουν πιο εύκολα σε τέτοιες παθογενείς καταστάσεις . Επισήμανση . Αυτό το οποίο πραγματευόμαστε φυσικά ΔΕΝ είναι σε καμία περίπτωση το αν και κατά ποσό ισχύουν τα : «Τα ‘θελε και τα ‘παθε» , «Εκείνη έφταιγε , εκείνη επέλεξε να είναι μαζί του» και τα υπόλοιπα συναφή , αλλά το πως η τοξική ανάγκη για ψυχολογική , πνευματική ή μάλιστα οικονομική εξάρτηση αφήνουν πολλές φορές «ελεύθερο το πεδίο» στον ήδη επιρρεπή στη βία σύντροφο , σύζυγο , εργοδότη κλπ να επιβάλει με περίτεχνα και ύπουλα μέσα τη κυριότητα και τον οξύ έλεγχο του.
Μια τέτοια χειριστική προσωπικότητα βέβαια , ή οποία εκτός των άλλων χαρακτηρίζεται από εγωκεντρισμό , ψυχολογική αστάθεια / ρευστότητα , ανασφάλεια , και ροπή στην εκδήλωση επιθετικότητας και βίας , δεν τροφοδοτείται αυτόφωτα . Η ίδια η στάση και η επικρατούσα ιδεολογία της κοινωνίας αναλαμβάνουν επικουρικά αυτόν τον ρόλο . Καθώς δηλαδή , οι βίαιες και κακοποιητικες συμπεριφορές εξακολουθούν μέχρι και σήμερα να νοούνται ως κάτι το φυσιολογικό , αποδεκτό , δεδομένο , και μάλιστα απαραίτητο σε κάποιες περιπτώσεις στοιχείο των σχέσεων αυτών , τα θύματα όλο και πληθαίνουν και οι θύτες σιωπηλά ή ηχηρά επιδοκιμάζονται και επικροτούνται …
Προφανώς , η άμεση και ουσιαστική εξάλειψη αυτού του πλέον διαδεδομένου φαινομένου καθίσταται επείγουσα και ζωτική . Η προσπάθεια αυτή κρίνεται απαραίτητο να φέρει ριζοσπαστικό και αυστηρό χαρακτήρα , αλλά και να αντλείται από πολλές και διαφορετικές πηγές . Κάθε ένας από εμάς οφείλει να αντιληφθεί πως αναλαμβάνει σημαντικό μερίδιο ευθύνης ως προς τη προστασία του κοινωνικού συνόλου από την επέκταση τέτοιων φαινομένων παθογένειας , παρακμής , και απειλής της ανθρώπινης προσωπικότητας και υπόστασης.
Επομένως , πρώτα μέσα από τον προβληματισμό και τη συνειδητοποίηση της έκτασης που έχει λάβει το φαινόμενο της συναισθηματικής , πνευματικής , ψυχικής , και σωματικής κακοποίησης σε βάρος των γυναικών από μέρους του αντιθέτου φύλου στο πλαίσιο συντροφικών/συζυγικών σχέσεων, θα κατορθώσουμε επακολούθως να οδηγηθούμε και στην έμπρακτη και άμεση καταδίκη του !