Τον τελευταίο καιρό σκέφτομαι πόσο θα ήθελα να πατήσω ένα μαγικό κουμπί και να πάω στην στιγμή που θα είμαι χαρούμενη.
Πιστεύω πως μια τέτοια μέρα θα αργήσει να έρθει.. Ίσως φταίει που στηρίζω την ευτυχία μου στους ανθρώπους. Προσπαθώ να την βρω σε αυτούς που με απογοήτευσαν. Δεν με δέχτηκαν και δεν θα με δεχτούν ποτέ..
άνθρωποι που στήριξη δεν μου προσέφεραν , αναμφίβολο ότι ούτε αγάπη μου έδωσαν. Και αυτό γιατί; Επειδή είμαι διαφορετική και πάντα θα είμαι
Αν αυτοί οι άνθρωποι μου έδιναν το ελάχιστο θα είχαν λυθεί πολλά από τα τωρινά μου προβλήματα. Καθώς αναμοχλεύω τον παλιό μου εαυτό καταλαβαίνω πόσο ψυχρή έχω γίνει .. Εγώ.. που ήταν χαρακτηριστική η εκφραστικότητα μου.
Ξέρω ότι δεν θα ακολουθήσω εύκολα την πεπατημένη και ότι θα δυσκολευτώ στην ζωή μου. Ίσως αυτό να είναι το «τίμημα» του να είσαι διαφορετικός και μη συμβιβαστικός με τους γύρω σου.
Ένα «τίμημα» που πάντα θα με ακολουθεί θα είναι αυτό της μοναξιάς
Ίσως μια μέρα καταφέρω να απελευθερωθώ από όλες τις αναστολές και τους φόβους που έχουν καλλιεργηθεί μέσα μου και με ταλανίζουν .. που με κάνουν να κλαίω και να θλίβομαι …