Τι είναι άραγε η οικογένεια; Τι σου προσφέρει; Πολλά , θα έλεγε κάποιος. Οικογένεια. Ένας σημαντικός πυλώνας της κοινωνίας, αλλά και για το άτομο.
Μας μαθαίνουν πως η οικογένεια είναι ό τι πιο σημαντικό έχουμε στη ζωή μας, γι’αυτό και πρέπει και εμείς οι ίδιοι στο μέλλον να κάνουμε οικογένεια. Αλλιώς είσαι ένα τίποτα. Εγώ δεν βλέπω πουθενά ότι η οικογένεια είναι ό τι πιο σημαντικό έχουμε στη ζωή μας. Κατ’ εξαίρεση είναι, αν τα παιδιά υπακούσουν πιστά στα κελεύσματα των γονέων. Ειδάλλως «απορρίπτεται». Η οικογένεια αφήνει τραύματα… από την παιδική ηλικία , τα οποία σε ακολουθούν για όλη σου την ζωή. Αν έχεις την δύναμη να τα αναγνωρίσεις , τότε μπορείς να τα αντιμετωπίσεις , ειδάλλως ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται.
Γίνεσαι γονέας και ξοδεύεις μια περιουσία για την ανατροφή την «καλλιέργεια» και την μόρφωση του παιδιού σου, για να γίνει ο «καλύτερος», να φτάσει στην κορυφή της κοινωνικής ιεραρχίας. Μακάρι όμως οι γονείς να ήθελαν να γίνουν τα παιδιά τους καλύτεροι άνθρωποι. Και η ανθρωπιά δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την μόρφωση και τα πτυχία σου. Έχει σχέση με την ψυχή σου.
Η κατάντια αυτή της οικογένειας έχει σχέση με το σύστημα στο οποίο ζούμε, δηλαδή τον καπιταλισμό. Η ζωή μας είναι περιτριγυρισμένη από τα χρήματα και χωρίς αυτά δεν ζούμε (κυριολεκτικά). Αυτή η άποψη ενισχύεται και από την οικογένεια, η οποία προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κάνει τα παιδιά της «επιτυχημένα», επενδύοντας σε αυτά. Το κέρδος για τους γονείς θα είναι η κοινωνική καταξίωση και οι υψηλοί μισθοί. Και φυσικά αν στην πορεία αποδειχτείς «σκάρτος», «βδέλυγμα» ή «χαλασμένος», τότε απλώς θα συμμορφωθείς με τα κελεύσματα των γονέων , γιατί δεν χωράνε «ζημίες» στην επιχείρηση της οικογένειας. Κανείς δεν θέλει να είσαι «ζημία».
Οι γονείς δεν σε αποδέχονται. Και αυτό είναι που με πονάει περισσότερο. Πάντα έπρεπε να είμαι κάτι το κοινωνικά αποδεχτό , κάτι που δεν επιδέχεται επίκριση. Πάντα είχα μια αποκλίνουσα συμπεριφορά και αυτό προκαλούσε φόβο για την εικόνα της οικογένειας. Από μια στιγμή και μετά νομίζω απλώς βαρεθήκαμε να ασχολούμαστε ο ένας με τον άλλον και τελικά έκανα ό τι ήθελα κρυφά. Κρυφά. Ακούγεται τόσο γελοίο. Αλλά τι άλλο να κάνεις;
Μόνο και μόνο που ζεις σε μια περιοριστική οικογένεια φαντάσου πόσο αδικημένος είσαι από την ζωή και πόσο πρέπει να παλέψεις. Μην νομίζεις… Δεν θα σε βοηθήσει κανείς.
Τελικά, είσαι εσύ ό τι πιο σημαντικό έχεις. Μια χαρά μπορείς να επιβιώσεις και μόνος. Δεν χρειάζεσαι τα κοινωνικά συμβόλαια για να προστατευτείς εσύ , τα δικαιώματα και τα συμφέροντά σου. Μπορείς να ζήσεις και μόνος σου. Χωρίς οικογένεια , χωρίς κράτος. Χωρίς ιεραρχία , εξουσία , κελεύσματα… Μόνο έτσι θα ζήσεις ελεύθερα. Χωρίς αυτούς.