Παιδιά να μιλάτε! Να μιλάτε γιατί χανόμαστε! Μήπως είσαι και εσύ απ’ αυτούς που δε μιλούν για τα θέλω τους ή για θέματα που τους απασχολούν, καθώς πιστεύουν ότι κρατώντας τα γι’ αυτούς (και μόνο) δείχνουν μια τάχα μου ανωτερότητα ή πως δεν υπάρχει κανείς για να τους ακούσει; Αν απάντησες «ναι», εεε λοιπόν έρχομαι εγώ ως γκουρού του ‘δεν μιλάω και δεν εκφράζομαι’ – δεν κουνώ ούτε βλέφαρο κυριολεκτικά – ,για να σου πω πως βρίσκεσαι στο λάθος δρόμο .
Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, με το να μη ζητάμε αυτά που θέλουμε ή με το να μην εκφράζουμε στον άλλον(τον οποιονδήποτε) αυτά που μας ενοχλούν, πιστεύουμε ότι κρατάμε ‘υψηλό’ επίπεδο (γελάω), ότι τιμωρούμε κατά κάποιον τρόπο τον άλλον και τον απαξιώνουμε, αφού και να του πούμε όλα αυτά που θέλουμε …δεν πρόκειται να καταλάβει. Ξέρεις κάτι όμως; Δε λειτουργεί το σκεπτικό αυτό! Τί πρέπει να κάνουμε επομένως; Πρέπει να μιλάμε και να εκφραζόμαστε.
ΠΡΟΣΟΧΗ! Να θυμάστε πάντα πως ό,τι κάνουμε · το κάνουμε για εμάς και όχι για να αποδείξουμε κάτι σε τρίτα πρόσωπα.Έτσι, ό,τι κι αν κάνουμε,δεν πρέπει να ξεπερνάμε τα ηθικά μας όρια και τις προσωπικές μας αξίες.
Θα μου πείτε «Ωραία τα λες κοπέλα μου, στην πράξη τί γίνεται όμως; » .Στην πράξη, όσο καταπιέζουμε λέξεις και συναισθήματα μέσα μας, θα φτάσει εκείνη η στιγμή της έκρηξης – να έτσι σαν ένα μπααμ -όπου εκεί θα ταρακουνηθούμε ενδόμυχα για τα καλά. Ωστόσο, επειδή εμείς έχουμε ‘ υψηλό ‘ επίπεδο όπως προ είπα (εδώ γελάμε όλοι μαζί), δε μασάμε, θα πάρουμε ένα ένα τα ‘ανοιχτά’ μέτωπα και θα τα κλείσουμε όμορφα και ωραία. Δε θέλει κόπο , θέλει τρόπο.
Αρχικά, ας ξεκινήσουμε με το να αφήσουμε στην άκρη τα social media, έστω στον τομέα της επικοινωνίας (της ουσιαστικής πάντα). Μα δε βλέπετε πόσο κακό μας κάνουν πια;; Ωραία μέχρι εδώ!!! Θα μου πείτε θέλω να μιλήσω, θέλω να τα βγάλω από μέσα μου, θέλω να καταλάβω επιτέλους τον κόσμο γύρω μου, μα δεν μπορώ …κάτι με κρατάει. Λογικά θα είστε και εσείς σαν εμένα που κάνω ολόκληρο ψυχολογικό αγώνα με το μέσα μου απλά για να παραγγείλω φαγητό και σιγουράκι θα πετάξω κοτσάνα στο τηλέφωνο . Να σας πω ένα μυστικό ,τίποτα δε μας κρατά πίσω. Καλώς ή κακώς μόνοι μας βάζουμε τα εμπόδια και μόνοι μας μπορούμε να τα πηδήξουμε (δε θέλω πονηρά μυαλά εδώ ).
Θα έρθει, λοιπόν, η στιγμή που θα αναγκαστείς να μιλήσεις και να εκφραστείς για κάτι που θες πολύ ή για κάτι που σε βασανίζει -επίσης πολύ- . Τί θα είναι αυτό; Αυτό μπορεί να είναι μια φιλική ή ερωτική σχέση, ένα οικογενειακό ζήτημα,κάτι που αφορά στη σχολή ή στην εργασία σου κλπ.
Άκου με λοιπόν προσεκτικά και δες τι πρέπει να κάνεις. Θα μαζέψεις όλο το θάρρος και όλη τη μαγκιά που κρύβεις μέσα σου και θα μιλήσεις, θα εκφραστείς (μόνο τότε θα έχεις το OK από εμένα να μπεις στην καλύβα σου και να κρυφτείς, πλακίτσα… ).
«Μα θα ‘φάω’ τα μούτρα μου ! » , « Μα δε θα με προσέξει κανείς ! » ακούστηκε μια φωνούλα. Φυσικά θα ‘φας’ τα μούτρα σου, φυσικά θα υπάρξουν άτομα που θα σε αγνοήσουν παντελώς, μα εσύ θα έχεις κάνει ένα από τα καλύτερα δώρα στον εαυτό σου : θα έχεις εκφραστεί. Πίστεψέ με, όποιος είναι άξιος να βρίσκεται δίπλα σου θα σε ακούσει και θα σε καταλάβει (σημείωση εδώ …μπορεί να πάρει και χρόνια μέχρι να βρούμε αυτά τα άτομα).
Κάπου εκεί, έρχεται μια δεύτερη φωνούλα που ουρλιάζει «Γιατί να μιλήσεις εσύ; Αν θέλει κάτι ο άλλος ας έρθει εκείνος να στο πει! » (κάτι σαν το « Γιατί να στείλω εγώ πρώτη/πρώτος ; » , αλλά είπαμε μακριά από εμάς τα μηνύματα από τα social ) .Τί και αν ο διπλανός σου περιμένει πώς και πώς ν’ ανοίξεις το στοματάκι σου και να τον ‘λούσεις’ με όλα αυτά που νιώθεις για εκείνον ;! Για σκεφτείτε πόσες τύψεις θα είχαμε αν γνωρίζαμε εξ ’αρχής ότι ‘χάνουμε’ ανθρώπους και εμπειρίες ,απλά επειδή δε μιλήσαμε και φοβηθήκαμε(Τί ακριβώς φοβόμαστε δεν έχω καταλάβει πάντως).
Ας αφήσουμε στην άλλη άκρη τώρα τον υπέρμετρο εγωισμό (γιατί ο εγωισμός από μόνος του είναι μια χαρά παιδί )και ας πάρουμε την πρωτοβουλία να πούμε στον άλλον(όποιον θέλετε εσείς ,δε θα βάλω περιορισμό σ’ αυτό )τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά – και τα δύο είναι απαραίτητα – της μεταξύ μας σχέσης και ας κάνουμε το πρώτο βήμα όσες φορές χρειαστεί ,χωρίς όμως να χάνουμε την αξιοπρέπειά μας .
Δε νομίζω πως ζητώ κάτι παράλογο ή απίθανο, ζητώ σίγουρα κάτι δύσκολο. Διότι, είναι δύσκολο και σπάνιο στις μέρες μας να είμαστε αληθινοί, καλά με τον εαυτό μας και τους γύρω μας, αλλά και έτοιμοι να δεχθούμε κριτική για βελτίωση της προσωπικότητάς μας . Επειδή, όπως θα έχετε καταλάβει,εξαρτάται αποκλειστικά από εμάς, ας ανοίξουμε πια αυτό το στόμα -και την καρδιά θα πρόσθετα – και ας μη φοβηθούμε να ζήσουμε αποφεύγοντας τις συνέπειες των δικών μας συναισθημάτων. Αυτά για αρχή, σας φιλώ και να προσέχετε γιατί κάποιος εκεί έξω σας αγαπά και σας θέλει κοντά του !!!!
Μαρία – Ιωάννα Σωτηροπούλου J
18/01/2022