Στις 5 Αυγούστου του 2022 ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός Yair Lapid ανακοινώνει την έναρξη εβδομαδιαίας στρατιωτικής επιχειρήσεως εις το Παλαιστινιακό έδαφος στη λωρίδα της Γάζας. Κηρύσσεται η επιχείρηση Breaking Dawn σύμφωνα με την οποία το Ισραήλ έχει στοχεύσει ισλαμιστικούς στόχους οργανωμένης τρομοκρατικής ομάδος Τζιχαντιστών. Οι Παλαιστίνιοι της Γάζας έζησαν για πολλοστή φορά τι θα πει η εμπόλεμη κατάσταση με έναν πανίσχυρο και κλάσης ανώτερο εξοπλιστικά και στρατιωτικά αντίπαλο να τους βομβαρδίζει εναερίως χωρίς καν να χρειαστεί να τους αντιμετωπίζει σε χερσαίο έδαφος. Ακολούθησε ένα εφιαλτικό διήμερο μαζικών βομβαρδισμών της Παλαιστίνης κατά τη διάρκεια του οποίου 49 Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν εκ των οποίων οι 17 ήταν ανήλικα παιδιά. Από τους 49 νεκρούς οι 36 ήταν άμαχοι και ουδεμία σχέση είχαν με τους στόχους ενώ μόλις οι 13 ήταν τζιχαντιστές. Ευτυχώς κατόπιν μεσολάβησης της Αιγύπτου επιτεύχθηκε ανακωχή και οι εχθροπραξίες έληξαν. Παρόλα αυτά σε μία επίδειξη δύναμης το Ισραήλ βομβάρδισε για τελευταία φορά τη Γάζα λίγα λεπτά μετά την ώρα που είχε συμφωνηθεί το τέλος των εχθροπραξιών.
Θα μπορούσε λοιπόν να κριθεί επιτυχημένη μία τέτοια επιχείρηση; Για 13 Τζιχαντιστές να σκοτωθούν 17 παιδιά και εν συνόλω 36 άμαχοι; Αξίζει κάτι τέτοιο; Η Παλαιστίνη παρά την Ιρανική στήριξη παραμένει μία αδύναμη στρατιωτικά χώρα που το μεγαλύτερο έδαφος της είναι υπό στρατιωτική κατοχή ( Δυτική Όχθη ) που σε καμμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί απειλή για το Ισραήλ που είναι μία πυρηνική δύναμη με σύγχρονο οπλισμό. Οι Αραβικές χώρες έχουν διχόνοια κάτι που ευνοεί το Ισραήλ, η Αίγυπτος έχει αποστασιοποιηθεί και έχει ένα πιο φιλοδυτικό προφίλ. Η Λιβύη μετά τη δυτική παρέμβαση του 2011 είναι μία διαλυμένη χώρα σε διαρκή εμπόλεμη κατάσταση διάσπαρτη σε φατρίες, η Συρία γνώρισε την απόλυτη καταστροφή με τον εκ Δύσεως παρακινημένο εμφύλιο εις τον οποίο βρίσκεται 11 χρόνια τώρα, το Ιράκ ισοπεδώθηκε μία το 2003 από τους Αμερικανούς που πάνω όλα μπήκαν για να μοιράσουν δημοκρατία και να σταματήσουν τον Σαντάμ Χουσσεΐν από το να έχει όπλα μαζικής καταστροφής ( τα οποία όπλα δεν βρέθηκαν ποτέ ) και μία το 2015 από το αμερικανικό δημιούργημα που λέγονταν ISIS και οι γείτονες όπως η Ιορδανία και ο Λίβανος έχουν απειροελάχιστη ισχύ για να μπορέσουν να τα βάλουν με το Ισραήλ. Ο Αραβικός κόσμος εδώ και μία δεκαετία τουλάχιστον έχει πάψει να είναι ενωμένος. Η μόνη υπαρκτή απειλή είναι ο ορκισμένος εχθρός του Ισραήλ, το Ιράν.
Όπως βλέπουμε το Ισραήλ δεν έχει κάποια άμεση απειλή. Στο παρελθόν κατόρθωσε πολλές φορές να νικήσει στρατιωτικά όλον τον Αραβικό κόσμο μαζί σχεδόν όπως στο πόλεμο των Έξη Ημερών το 1967 όπου το Ισραήλ ισοπέδωσε σε έξη μέρες την Αίγυπτο ( κατάληψη της Χερσονήσου του Σινά ), την Παλαιστίνη και την Ιορδανία ( κατάληψη Γάζας, Δυτικής Όχθης και Ανατολικής Ιερουσαλήμ ) της Συρίας ( κατάληψη υψιπέδων του Γκολάν ). Το Ισραήλ με τις αμερικανικές πλάτες πάντα είχε απεριόριστη δύναμη. Όμως δεν μπορεί με τίποτα να εγκαταλείψει την σκληρή πολιτική που εφαρμόζει ενάντια σε αθώους Παλαιστινίους. Η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας είναι επιτακτική ανάγκη αλλά τι γίνεται όταν ο αντιτρομοκράτης γίνεται ο τρομοκράτης;
Για τη τελευταία επιχείρηση ουδείς μίλησε για τις αδικοχαμένες ψυχές. Σε ένα καιρό όπου τα δυτικά μήντια έχουν πάρει φωτιά για τη «βαρβαρότητα» της Ρωσσίας, για τους Ουκρανούς πρόσφυγες, για τους Ουκρανούς νεκρούς, για τα παιδιά της Ουκρανίας κλπ φαίνεται πως δεν υπάρχει χώρος για τα παιδιά της Παλαιστίνης, τα παιδιά του Κουρδιστάν, τα παιδιά της Υεμένης, της Λιβύης, της Συρίας, του Αφγανιστάν και πολλών άλλων μερών που η Δύση ισοπέδωσε. Την ίδια στιγμή που η Ευρωπαϊκή Ένωση απλόχερα άνοιξε τα σύνορα για τους Ουκρανούς πρόσφυγες η Μεσόγειος έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο νεκροταφείο Σύρων, Παλαιστινίων, Κούρδων, Αφγανών κλπ. Φαίνεται όμως πως για την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κομμισσιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάυεν, τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπερκ και ολόκληρου του δυτικού κατεστημένου αυτοί είναι άνθρωποι κατώτερης ποιότητας. Είναι απίστευτο πως υπάρχουν τόσα νέα από νεκρά παιδιά στην Υεμένη μετά από επιθέσεις της Σαουδικής Αραβίας ( με την υποστήριξη των ΗΠΑ ) παράλληλα με το πόλεμο και δεν γίνεται ούτε μία αναφορά ή έστω κύρωση κατά του κράτους που το προκάλεσε. Οι Παλαιστίνιοι πληρώνουν καθημερινώς με το αίμα τους το δίκαιο αίτημα τους περί ανεξάρτητης πατρίδας.
