Αφιερωμένο στον καθένα που παλεύει να αγαπήσει τον πανέμορφο εαυτό του !
Η εξομολόγηση μιας κοπέλας και το ταξίδι με προορισμό την αυτοεκτίμηση και την αποδοχή του εαυτού της . Γράφοντας, δεν άλλαξα τον τρόπο έκφρασης της και την αργκό της . Ευχαριστώ Ναγια που μοιράστηκες μαζι μου την ιστορία σου.
Συμβαίνει μια ζωή . Θυμάμαι μια περίοδο που ηταν χειρότερο. Σκεφτόμουν να κανω γυμναστική ενω δεν ειναι καθολου του στυλ μου , αλλα πίστευα ότι ετσι θα φτασω σ’αυτο που ειχα στο μυαλο μου . Μου ειχε μπει ακομα και η ιδεα να κανω πλαστικη στην μυτη . Έβαζα αρκετές κρέμες ομορφιάς . Έκανα ακραία διατροφή , τύπου έτρωγα ένα σάντουιτς ή μονο έναν καφέ όλη μέρα .
Όταν κοιτάω τον εαυτό μου στον καθρέφτη νιώθω ανάμεικτα συναισθήματα. Μπορεί να ξυπνήσω μια μέρα και να νιώθω καλά με τον εαυτό μου και μετά να ανοίξω το “instagram” και να καταρακωθώ . Συνήθως ακούω μια φωνή μέσα μου που με υποτιμαει και μου λέει οτι ποτέ δεν θα γίνω σαν τα μοντέλα των εικόνων .
Το bulling δεν έλλειπε απο την καθημερινότητα μου . Δεν το δέχτηκα στο σχολείο , το ένιωσα στο φροντιστήριο απο παιδια που είμασταν αρκετά κοντά και γνώριζαν οτι έχω ανασφάλεια. Δεν σταμάτησε ποτε , μονο μειώθηκε όταν μια φορά δεν άντεξα και άρχισα να κλαίω . Φρασεις οπως “πως θα βάλεις εσυ τακούνια με τόσο χοντρά πόδια” ή “δεν μπορω να σε φανταστώ με κοντό φόρεμα” με σκότωναν . Θυμάμαι στην 3η γυμνασίου , δυο κοπελες έγραφαν σε ενα χαρτί ονόματα συμμαθητων και βαθμολογουσαν την εμφάνιση τους . Ειχαν γράψει πολυ άσχημα πραγματα για μενα , δεν κατάλαβα ποτε γιατί το έκαναν αυτο .
Όλο αυτό άφησε κατάλοιπα. Είχα 2 χρόνια να βάλω τζιν γιατί φοβόμουν οτι αναδεικνύε “παραπάνω” τις καμπύλες μου. Φοβαμαι ακόμα να πηγαίνω σε μαγαζιά και να δοκιμάζω ρούχα . Δεν θέλω να με δει κανείς και να πει τίποτα. Στην πρώτη καραντίνα ντρεπόμουν να βγω επειδη δεν έκανα διατροφή και γυμναστική όπως οι περισσότεροι και δεν ήθελα να σχολιαστεί . Πολλες είναι οι φορές που “σκρολαρω” στα σοσιαλ και αν δω μια κοπέλα που είναι μοντέλο νιώθω άσχημη . Ξέρω οτι πέφτει φωτοσοπ αλλά παρ ‘ολα αυτά συνεχίζω να το νιώθω , ειναι μια εικόνα που σου μένει στο μυαλό και συγκρίνεις τον εαυτό σου με αυτή διαρκώς .
Προσπαθώ να το αντιμετωπίσω . Έχω στήριξη από φίλους και οικογένεια οι οποίοι με βοηθούν να εκφράζομαι και να μην φοβάμαι για την γνώμη των άλλων . Αυτο βέβαια δεν αρκεί!
Θέλουμε μια αλλαγή. Πιστευω πως ειναι σημαντικο να δημιουργηθούν περισσοτερες σελιδες υποστήριξης. Οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη να μοιράζονται προσωπικά βιώματα. Με εμπνέει πολυ η Spencer Barbosa ειναι απο τις λιγες infuencer που εχει κατι να δώσει .Περνάει πολυ όμορφα μηνύματα . Ίσως αν όλοι οι γνωστοί της έμοιαζαν τα πράγματα να ήταν διαφορετικά.
Ξερεις τι; Κάτι που εχω μαθει μεσα απο όλο αυτο , είναι πως η ομορφιά δεν ειναι αντικειμενική . Η αυτοπεποίθηση κανει την δουλεια , αμα την αποκτήσεις ειναιι σαν να εχεις πετυχει ηδη τον στοχο σου . Θελουμε το τελειο σωμα, το στυλ , αλλα το πιο σημαντικό είναι η αυτοπεποίθηση Αμα την εχεις , ολα τα παραπανω διαγράφονται. Δεν θα θες να αλλάξεις απεγνωσμένα , δεν θα καταφυγεις σε παράλογες δίαιτες γιατί είσαι εσύ και σε αγαπάς !
Όποιος/α θα ήθελε να μοιραστεί την δική του/ης ιστορία μπορεί να μου στείλει στο : afthormiti9@gmail.com