8 Σεπτεμβρίου 2022… Έχει πέσει, αγαπητέ αναγνώστη, στην αντίληψή σου κάποια ενδιαφέρουσα πληροφορία σχετικά με την προσμένουσα αυτή ημερομηνία;
Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Σε κάθε περίπτωση, οφείλεις να γνωρίζεις πως πρόκειται να είναι μία από τις πιο σκοτεινές, για την ιστορία της Ορθόδοξης Εκκλησίας , μέρες.
Τι συνέβη, λοιπόν;
Η Ιερά Σύνοδος αποφάσισε την 8η Σεπτεμβρίου να αναγνωσθεί κήρυγμα σε όλες τις Εκκλησίες της Ελλάδος σχετικά με την αποφυγή των αμβλώσεων.
Η ανακοίνωση αυτή καταφθάνει λίγους μήνες μετά την ληφθείσα απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου των Η. Π. Α για κατάργηση του επί 50 χρόνων συνταγματικού δικαιώματος των γυναικών στις αμβλώσεις. Επρόκειτο για μια απόφαση που αναγνώριζε και νομιμοποιούσε σε εθνικό επίπεδο τις εκτρώσεις. Τώρα, όμως, τα νέα δεδομένα μάς οδηγούν μισό αιώνα πίσω. ΜΙΣΟ ΑΙΩΝΑ.
Είναι δυνατόν, αντί με το πέρασμα του χρόνου, να υιοθετούμε πιο πρωτοπόρες απόψεις, εμείς ως ανθρωπότητα να επιλέγουμε το συντηρητικό, το προγονόπληκτο αλλά , κυρίως, το επικίνδυνο;
Είναι δυνατόν αντί σαν κοινωνία να κάνουμε βήματα προς τα εμπρός, εμείς να οδεύουμε διαρκώς προς τα πίσω;
Η κατάργηση του δικαιώματος των γυναικών στην άμβλωση, μπορεί φαινομενικά να επηρεάζει μόνο τη συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα, ωστόσο πλήττει ουσιωδώς ολόκληρη την έννοια της Δημοκρατίας.
Αρχικά, όσον αφορά την ανθρώπινη ζωή της γυναίκας, αυτή εκτίθεται και κινδυνεύει ποικιλοτρόπως. Οι αμβλώσεις δεν είναι κάτι που θα πάψει να υφίσταται. Πάντα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Η όλη επικινδυνότητα του θέματος έγκειται στο ότι πλέον αυτές δεν θα διενεργούνται με ασφαλές τρόπο. Πολλές γυναίκες, δηλαδή, θα αναγκάζονται να καταφύγουν στην λήψη παράνομων χαπιών του εμπορίου αλλά και στην επίσκεψη κλινικών με “ψευτογιατρούς”.
Όλη αυτή η κατάσταση που περιγράφεται δεν είναι μια απλή εικασία αλλά μια τραγική πραγματικότητα που στο παρελθόν έχει απολέσει τις ζωές πολλών γυναικών, αλλά και θα εξακολουθήσει να τις υφαρπάζει, αν δεν τροποποιηθεί για ακόμη μια φορά ο νόμος. Αρκεί να κάνει κάποιος μια μικρή έρευνα σε κάποια μηχανή αναζήτησης και θα βρεθεί προ εκπλήξεως σχετικά με το πόσο πολλές γυναίκες έχουν χάσει τη ζωή τους στην προσπάθειά τους να σταματήσουν την κύηση μετερχόμενες ποταπούς τρόπους, απλά και μόνο επειδή στην χώρα τους, η διαδικασία των εκτρώσεων δεν είχε νομιμοποιηθεί.
Ακόμα, η απόφαση αυτή, σε Οικουμενικό επίπεδο, εκμαυλίζει το δημοκρατικό πολίτευμα.
Πώς συμβαίνει αυτό;
Κάθε ανθρώπινο ον έχει κατοχυρωμένο το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του σώματός του. Μη αναγνωρίζοντας, όμως, στη γυναίκα το αναφαίρετο δικαίωμα για ελεύθερη διαχείριση του σώματός της, καταργείται κάθε έννοια για διατήρηση και εξασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είναι δυνατόν, ωστόσο, να υπάρξει ουσιαστική δημοκρατία όταν υφίσταται μια τέτοιου είδους κατάφωρη παραβίαση;
Επανερχόμενη, τώρα, στο θέμα της Εκκλησίας, θα ήθελα να εκφράσω την ειλικρινή απογοήτευση μου σχετικά με τον τρόπο που η ίδια χειρίζεται το όλο ζήτημα. Την αρνητική της στάση όσον αφορά τις αμβλώσεις, την γνωρίζουμε ανέκαθεν. Ωστόσο, είναι ανεπίτρεπτο το γεγονός πως ένας ολόκληρος φορέας με τόσο μεγάλη επίδραση στον λαό, προσπαθεί να ποδηγετήσει μια ολόκληρη κοινωνία.
Ειλικρινά, δεν μπορώ να καταλάβω πώς γίνεται να εκφέρει κάποιος άποψη όσον αφορά το θέμα των αμβλώσεων αν ο ίδιος δεν είναι γυναίκα. Το σώμα του ο καθένας θα το διαχειριστεί με τον τρόπο που ο ίδιος επιθυμεί, διότι αποτελεί αποκλειστικά δικό του κτήμα.
Κι εσύ, αγαπητέ, αναγνώστη, που διαβάζοντας αυτό το άρθρο δυσανασχετείς, προφανώς διότι έχεις μείνει κάποιους αιώνες πίσω, έχεις άραγε προσπαθήσει ποτέ να βγείς από τη δική σου εύκολη ζωούλα, να ξεφορτωθείς από πάνω σου το πέπλο των δικών σου σκέψεων, και να αναρωτηθείς τι μπορεί να οδηγήσει μια γυναίκα στην απόφαση να μην κυοφορήσει;
Αν έμεινε έγκυος σε πολύ μικρή ηλικία, δεν είχε βοήθεια από κανέναν, και αδυνατούσε να μεγαλώσει μόνη της ένα παιδί;
Θα βρεθούν, βέβαια, καλοθελητές που θα αντικρούσουν: Ας πρόσεχε!
Για να προσέξει, ωστόσο, αγαπητέ αναγνώστη, χρειάζεται το κράτος να έχει μεριμνήσει πρώτα για άλλα θέματα, όπως για τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία, που ενώ θα έπρεπε να υπάρχει, ωστόσο δεν διδάσκεται, διότι αυτά τα ζητήματα αποτελούν ταμπού και είναι ηθικά επιλήψιμα σε αυτή την “μασκαρεμένη” κοινωνία στην οποία ζούμε.
Ακόμη, αν η εγκυμοσύνη μιας γυναίκας είναι αποτέλεσμα βιασμού;
Ζητώ, συγγνώμη, “κύριε”(ο Θεός να σας κάνει) Μητροπολίτη Δωδώνης Χρυσόστομε, αν σας ξαφνιάζω αλλά ΟΧΙ ο βιασμός δεν προυποθέτει συγκατάθεση. Μάλλον δεν σας τα έμαθαν καλά. Ο βιασμός είναι άλλο ένα είδος παραβίασης της αυτοδιάθεσης του σώματος. Τυχόν συγγνώμες που λέγονται κατόπιν τέτοιων δηλώσεων, δεν γίνονται αποδεκτές, διότι όπως λέει και ο πάνσοφος λαός μας :γλώσσα λανθάνουσα τα αληθή λέγει. Εσείς έχετε αυτή την γνώμη και την υποστηρίζετε δημόσια. Αν, όμως, και ο Θεός που υμνείτε έχει την ίδια άποψη με εσάς, τότε εμένα, όπως και στους περισσότερους συνομηλίκους μου δεν μου κάνει.
Αν υπάρχει αυτό που αποκαλούμε «Θεό», θέλω να πιστεύω πως Αυτός εξαίρει την αγάπη, το φως, την κατανόηση.
Αν θέλουμε η νεολαία μας να έρθει κοντά στο Θεό και στην πίστη, χρειάζεται να μην της κλείνουμε την πόρτα, κάνοντας τέτοιες δηλώσεις, αλλά αντίθετα να την αγκαλιάζουμε.
Τέλος, όταν η Εκκλησία στηριζόμενη σε έναν υπερσυντηρητικό λόγο, υποστηρίζει το δικαίωμα της ζωής πάνω από το δικαίωμα της γυναίκας για ελευθερία του σώματός της , καλό θα ήταν να σκεφθεί αν είναι προτιμότερο ένα ανθρώπινο ον να έρχεται στη ζωή και να διαβιοί υπό δυσμενείς συνθήκες, με συχνά ακατάλληλους γονείς και δίχως αγάπη, ή αν είναι καλύτερο να μην έρχεται εξ’ αρχής…
