Το Δράν

Ελάτε να ξεχυθούμε

Ελάτε να ξεχυθούμε!!!

Ελάτε να ξεχυθούμε! Στις πιο κοσμικές και στις πιο απομονωμένες παραλίες. Καθώς η θερμοκρασία ολοένα και αυξάνεται, για κάποιους από εμάς το κοντέρ των ανασφαλειών χτυπάει κόκκινο. Τί και εάν η ανάγκη για μια επίσκεψη στη θάλασσα είναι τόσο επιτακτική, όποιος θέλει θα σκαρφιστεί την πιο ανόητη δικαιολογία για να το αποφύγει. Σίγουρα, πάντως, δεν ευθύνεται το γεγονός πως δεν έχει μαγιό να φορέσει.

Η καλοκαιρινή περίοδος αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους εφιάλτες πολλών ανθρώπων. Μισούν το καλοκαίρι γιατί πιστεύουν πως θα εκτεθούν, πως θα βγάλουν στη φόρα όσα έκρυβαν όλο τον χειμώνα. Θεωρούν ότι δεν έχουν προετοιμαστεί κατάλληλα για τους θερινούς μήνες και πως έκαναν λάθος που δεν ‘άρπαξαν’ την προφορά του γυμναστηρίου. Αυτό γιατί; Γιατί δεν φρόντισαν ώστε το κορμί τους να είναι τέλειο για να το αποδεχτούν οι υπόλοιποι θαμώνες των beach μπαρ. Μα καλά τί τρέλα τους πιάνει κάθε χρόνο τέτοια εποχή; Δεν μπορούν να τα βρουν επιτέλους με τον εαυτό τους και το σώμα τους; Γιατί δεν κάνουν κάτι να φτιάξουν την εικόνα τους, από το να πλασάρουν τα άθλια σώματά τους και να προκαλούν την αποστροφή των γύρω τους;!

Όλα τα παραπάνω θα αναρωτιούνται, δυστυχώς, αρκετοί από τους συνανθρώπους μας. Ας μην κατηγορήσουμε για μία φορά αυτόν που ‘έχει’ το πρόβλημα, αλλά εκείνον που το δημιουργεί. Διότι το πρόβλημα δεν το έχει κάποιος με παραπάνω κιλά ή κάποιος του οποίου  τα κόκαλά φαίνονται από χιλιόμετρα. Το πρόβλημα το έχει – κυριολεκτικά αυτή τη φορά – αυτός που θα βρεθεί ανάμεσα στο πλήθος και θα κατακρίνει τους πάντες και τα πάντα. Τί σε νοιάζει αγαπητέ πώς είναι το σώμα του καθενός και πώς αυτό θα κυκλοφορεί;! Γιατί δεν ασχολείσαι με την ουσία του άλλου και όχι με την εικόνα του;

Εξ’ άλλου, δεν επιλέγουμε εμείς το σώμα μας. Γεννιόμαστε μέσα σε αυτό. Μας το δίνουν έτοιμο. Εμείς απλά είμαστε υποχρεωμένοι να το φροντίζουμε και να του φερόμαστε όμορφα. Ό,τι και αν σημαίνει αυτό για τον καθένα. Υπάρχουν άπειροι παράγοντες που επηρεάζουν την ‘εικόνα’ μας. Από κληρονομικούς και ορμονικούς, μέχρι ψυχολογικούς. Ποιός δίνει, επομένως, το δικαίωμα στον κάθε τυχαίο να μας κρίνει κατ’ αυτόν τον τρόπο, να μας γεμίζει ανασφάλειες και να μας στερεί στιγμές από τη ζωή μας; Δεν μπορούμε, συνεπώς, να κατηγορήσουμε όσους νιώθουν ανασφαλείς με το σώμα τους. Δε σημαίνει πως κάτι κάνουν λάθος ή πως δεν τα έχουν καλά με τον εαυτό τους. Γιατί να πρέπει να στοχοποιείται ο χοντρός ή ο λεπτός και όχι ο κακός;

Οι άνθρωποι δεν είναι κούκλες. Δεν μπορείς να παίζεις μαζί τους. Είναι από τα πιο ευάλωτα πλάσματα του κόσμου αυτού. Έχουν συναισθήματα, πληγώνονται και ‘τραυματίζονται’. Δεν είναι παιχνίδι κανενός, μα ούτε και μέσο εκτόνωσης όλου αυτού του μίσους.

Δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς ατέλειες. Δε γίνεται απλώς να γεννιόμαστε, να υποδυόμαστε πως όλα είναι καλά, πως όλα είναι υπό έλεγχο και μετά μια μέρα να φεύγουμε. Δεν είμαστε μηχανές. Είμαστε σώματα! Ως σώματα έχουμε μάθει να ‘χαλάμε’ μέσα και έξω. Σημασία δεν έχει πόσες φορές θα ‘χαλάσουμε’, μα πόσες φορές θα αναγεννηθούμε μέσα από τα χαλάσματα.

Άντε, λοιπόν, τώρα πάρτε τα μπανιερά σας και ξεχυθείτε!!!

Υ.Γ. Αν χαλάτε τη θέα κάποιου, μη διανοηθείτε και πάτε πιο πέρα. Αν κάποιος πρέπει να φύγει από την παραλία, σίγουρα δεν είστε εσείς.

Μαρία-Ιωάννα Σωτηροπούλου 8/06/2022