Μετά την είσοδο των Ταλιμπάν στην εξουσία, τα πράγματα για τις γυναίκες του Αφγανιστάν έχουν αλλάξει ριζικά, φέρνοντας την χώρα δεκαετίες πίσω. Αποκτώντας, μετά από χρόνια μάχης την ελευθερία που τους ανήκει, οι γυναίκες του Αφγανιστάν, για ακόμη μία φορά, έρχονται αντιμέτωπες με τους νέους νόμους που τους επιβάλλει η νέα πολιτική ηγεσία του κράτους.
Χάνουν τα βασικά τους δικαιώματα για εκπαίδευση, εργασία καθώς και για ελευθερία στην κοινωνία. Οι Ταλιμπάν, έχουν απαγορεύσει πλέον, την είσοδο των γυναικών στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, φέρνοντας τες, σε μειονεκτική μοίρα για μάθηση και γνώση. Θέλουν τις γυναίκες αγράμματες και χειραγωγούμενες, αδύναμες να ασκήσουν οποιαδήποτε αντίσταση σε όλη αυτή την παράνοια. Ευτυχώς, η πίστη και η επιμονή τους για τις ελευθερίες τους, κρατά γερά μέχρι σήμερα.
Δεν έχουν την δυνατότητα να εργαστούν καθώς, οι θέσεις εργασίας στην κοινωνία είναι αρκετά περιορισμένες, μηδαμινές θα έλεγε κανείς, για αυτές. Με αυτόν τον τρόπο, οι γυναίκες εξαρτώνται πλήρως, από τους συζύγους τους και τους άντρες της οικογενείας. Οι περισσότερες οικογένειες, δίνουν τις κόρες τους σε πλούσιους, συχνότερα μεγαλύτερης ηλικίας άντρες, μη γνωρίζοντας τι πρόκειται να συμβεί σε αυτές μετά το γάμο.
Εξαναγκάζουν κορίτσια 14-15 ετών, φοιτήτριες, τα οποία έχουν ολόκληρη ζωή μπροστά τους, να μεγαλώσουν απότομα, ύστερα από τον γάμο. Αν αρνηθούν το γάμο μαζί τους ολόκληρη η οικογένεια, αλλά και οι ίδιες δέχονται από τους Ταλιμπάν απειλές, απερίγραπτη βία και πολλές φορές απαγάγουν την μέλλουσα σύζυγο τους, χωρίς την έγκριση των γονέων, ούτε καν την δική της.
Πλέον, η παρουσία των γυναικών σε δημόσιους χώρους, χωρίς την συνοδεία κάποιου ενήλικα άντρα, και χωρίς ολόσωμη μπούργκα είναι απαγορευτική. Δηλαδή, χάνουν την ελευθερία τους στις μετακινήσεις, αλλά ταυτοχρόνως, χάνουν και την ελευθερία του λόγου τους. Είναι περιορισμένες, απομακρύνονται από την κοινωνική και δημόσια ζωή τους. Δεν έχουν γνώμη, δεν έχουν φωνή, δεν έχουν ταυτότητα. Τουλάχιστον, έτσι θέλουν να πιστεύουν, οι άνθρωποι της εξουσίας.
Είναι φυλακισμένες μέσα στην ίδια τους την χώρα, χωρίς να έχουν διαπράξει κανένα έγκλημα. Ωστόσο, δεν χάνουν την δύναμη τους, μάχονται καθημερινά για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες τους. Όχι μόνο αυτές, αλλά και οι γυναίκες όλου του κόσμου, για μια ελευθερία σήμερα , για μια ελευθερία αύριο.