Από τη χθεσινή ημέρα όλοι οι μαθητές που εξετάστηκαν στις πανελλαδικές εξετάσεις είχαν τη δυνατότητα να συμπληρώσουν το μηχανογραφικό τους δελτίο. Βέβαια όπως όλοι μας έχουμε πρόσβαση σε «δωρεάν» εκπαίδευση, έτσι και 20.000 μαθητές περίπου απέκτησαν πρόσβαση στη συμπλήρωση του μηχανογραφικού. Η επίδοση αυτής της ομάδας μαθητών δεν ήταν φαντασμαγορική, δεν τιμήθηκε ούτε με επισκέψεις στην ΠτΔ, ούτε με συνεντεύξεις σε μεγάλες εφημερίδες. Ωστόσο με τη συμπλήρωση του μηχανογραφικού εχθές ένιωσαν ότι ένας κύκλος έκλεισε στη ζωή τους, χωρίς τεράστια επιτυχία αλλά και χωρίς ντροπή. Μπήκαν σε πανεπιστήμιο, όπως και αν ονομάζεται αυτό και θα έχουν τη δυνατότητα να αξιοποιήσουν το προνόμιο της δωρεάν εκπαίδευσης που τους προσφέρει το «σύγχρονο δυτικό μας κράτος». Ας είναι καλά βέβαια γι’ αυτό ο μακρινός Ζαν Ζακ Ρουσό, ο οποίος θεώρησε την ισότητα ευκαιριών ως «ισότητα πρόσβασης σε ένα ενιαίο πρόγραμμα μαθημάτων». Έτσι άνοιξε και ο δρόμος για την εδραίωση του σλόγκαν «δωρεάν παιδεία για όλους». Βέβαια για να μην παρερμηνευτούν οι προθέσεις του Ρουσό είχε συμπληρώσει , «από εκεί και πέρα βρίσκεται στην ευχέρεια του μαθητή και του γονέα αν θα αξιοποιήσει την προσφορά της δωρεάν παιδείας».
Δυστυχώς όμως η πραγματικότητα δεν είναι ακριβώς έτσι όπως σας την περιέγραψα, διαφέρει και μάλιστα αρκετά. Είπα ψέματα…Είπα ψέματα (!) ,όπως είχε το θράσος να κάνει το ίδιο και η υπουργός παιδείας στη χθεσινή συνεδρίαση της Βουλής λέγοντας « η κυβέρνηση του Σύριζα, επέτρεψε σε μαθητές να εισαχθούν στο ελληνικό πανεπιστήμιο έχοντας γράψει 1 στα είκοσι, 2 στα είκοσι, 4 στα είκοσι» προσθέτοντας μάλιστα « το 40% των φοιτητών δεν αποφοιτά ποτέ, και γιατί είναι πρόβλημα αυτό; γιατί εγκλωβίζουμε τους νέους μας, θελουμε τα παιδιά μας να έχουν προοπτική, να έχουν διεξόδους, να έχουν ΕΠΙΛΟΓΕΣ». Ευτυχώς που η υπουργός χρησιμοποίησε την φράση «τα παιδιά μας», διότι έτσι γίνεται πασιφανής η πατερναλιστική στάση που υιοθετεί η ίδια και το υπουργείο, που λειτουργεί περισσότερο ως προσωπικό της «τσιφλίκι». Η υπουργός είναι το πρόσωπο του «καλού» και συνάμα αυστηρού πατέρα στις ταινίες, που παροτρύνει τον γιο ή την κόρη του αφού «δεν παίρνει τα γράμματα» να μάθει κάποια τέχνη και έτσι να συνδράμει οικονομικά στην οικογένεια, αποκτώντας έτσι σταδιακά την αυτονομία του. Λαμβάνοντας αυτό υπόψη, η υπουργός μόνο επιλογές δεν προσφέρει στους μαθητές, καθώς καθιερώνοντας την Ε.Β.Ε αποκλείει από πανεπιστήμια μαθητές του 1 του 2 αλλά και του 10 του 11 ακόμη και του 18, αν λάβουμε υπόψη την επιστολή του μαθητή από το πρότυπο λύκειο Αθηνών. Όποτε για ποιές επιλογές ομιλούμε υπουργέ; Του διλήμματος δημόσιο η ιδιωτικό Ι.Ε.Κ; Γιατί αυτό μόνο επιλογή δεν είναι, είναι εξαναγκασμός των μαθητών να ακολουθήσουν τον δρόμο της τεχνικής εκπαίδευσης, κλείνοντας αρκετές πόρτες προς τα Α.Ε.Ι. Πράγματι, είναι αλήθεια πως κυριαρχεί στην ελληνική κοινωνία η στερεοτυπική φράση «να πας πανεπιστήμιο παιδί μου, να πάρεις ένα πτυχίο» με αποτέλεσμα η τεχνική εκπαίδευση στην Ελλάδα να μην έχει αναπτυχθεί τόσο όσο έχει ανάγκη ο τόπος. Ωστόσο η κατεύθυνση των μαθητών προς τα ΕπαΛ (Επαγγελματικά Λύκεια) θα βοηθούσε σε αυτό. Για να συμβεί αυτό όμως πρέπει να δοθούν κίνητρα στους μαθητές να φοιτήσουν σε ένα ΕπαΛ αντί σε ένα ΓεΛ (Γενικό Λύκειο). Για παράδειγμα τα ΕπαΛ πρέπει να αλλάξουν πρόσωπο με κάποιον τρόπο και να μην θεωρούνται το μέρος όπου τα παιδιά,των λαϊκών τάξεων κυρίως, απλώς περνούν τον χρόνο τους. Ποιός ο τρόπος; Πολλοί, ας τους ανακαλύψει το υπουργείο παιδείας όμως καλύτερα, έχει φαίνεται έναν κρυμμένο «Ιντιάνα Τζόουνς» στο DNA του, καθώς εύκολα θα μπορούσε να συγγράψει ένα βιβλίο σε χρόνο μηδέν, με τίτλο «50+1 τρόποι για να υποβαθμίσεις και να ερημοποιήσεις τα δημόσια πανεπιστήμια».
Συνοψίζοντας, φαίνεται πως η υπουργός, από την ομιλία της έχει στο μυαλό της την μείωση των αποφοίτων πανεπιστημίων και παράλληλα την αύξηση του εργατικού δυναμικού με εκπαίδευση από τεχνικές σχολές. Ας μην κρίνουμε το σκεπτικό αλλά την εφαρμογή. Ο σωστός τρόπος να συμβεί αυτό που σκέφτεται η υπουργός θα ήταν η ενημέρωση των μαθητών για άλλες επιλογές, πέρα από το πανεπιστήμιο και η αναβάθμιση της επαγγελματικής εκπαίδευσης, η οποία δίνει συχνά την εντύπωση ότι υπάρχει μόνο για να φιλοξενεί περιθωριοποιημένους μαθητές. Βέβαια τι να περιμένεις από μια κυβέρνηση η οποία προσπαθεί να επιβληθεί με τη βία στις πλατείες παλιότερα και με την υποχρεωτικότητα στον εμβολιασμό σήμερα…