Τι έκανες φέτος το καλοκαίρι;
Γέλασες;
Αγάπησες;
Πόνεσες;
Έζησες;
Κάθε καλοκαίρι έχει την δική του ξεχωριστή ιστορία. Είναι μια ανέμελη περίοδος, οι άνθρωποι διαβαίνουν στη ζωή μας σαν φύλλα μετακινημένα από τον καυτό αιθέρα. Άλλα μένουν προσκολλημένα σε δέντρα και άλλα μετακινούνται προς την γειτονική αυλή. Παρόλα αυτά είχαν έρθει όλα και στην δική μας αυλή στο θρόισμα του αέρα μια καλοκαιρινή βραδιά. Δεν ήταν όλα για εμάς. Ήταν έτσι δομημένα ώστε να μην ταιριάζουν με το είναι μας. Είναι σαν να λέμε ότι η ”πτυχολογία των ενδυμάτων της ψυχής τους” δεν μπορούσε να συνυπάρξει με την δική μας.
Μόλαταυτα υπήρχαν και τα άλλα φύλλα. Αυτά που χωρίς καν να γνωρίζουμε την ύπαρξη τους, ήρθαν και ενσωματώθηκαν απευθείας στον κορμό του δέντρου μας. Ίσως φταίει το ρετσίνι. Ίσως φταίει το όμορφο χαμόγελο τους. Ίσως φταίει η ψυχή τους. Όπως και να χει ήταν εκεί. Και ταίριαξαν.
Πόσους ανθρώπους μπορείς να συναντήσεις το καλοκαίρι;
Άπειρους!
Πόσες ψυχές όμως μπορείς να προσεγγίσεις το καλοκαίρι;
Ελάχιστες…
Πολλές οι στιγμές, κοινές οι χαρές μα και μεμονωμένες οι λύπες. Αγαπώ τη ζωή σημαίνει χανομαι μέσα σε αυτή. Ζω και συναμα πεθαίνω εκεί.
Καλοκαίρι…τα μάγουλα είναι ροδαλά και τα σώματα ζουμερά σαν το καλό καρπούζι 🍉
Πολλές στιγμές κυριεύουν τις αναμνήσεις μας, μας ακολουθούν στο διάβα του χρόνου, στις κρύες νύχτες του χειμώνα.
Το καλοκαίρι είναι μια δόση ζωντάνιας. Θα μπορούσα να το παραλληλίσω με το παυσίπονο σε έναν άρρωστο, την αγάπη σε έναν πληγωμένο, την ζωή μας την περαστική μέσα στο άπειρο…
Να τολμάς άνθρωπε να τολμάς.
Αγκάλιασε, ζήσε, γνώρισε εσένα, κάνε ότι επιθυμεί η ψυχή σου
Και πάνω από όλα να αγαπάς τον εαυτό σου!
Εύχομαι αυτό το καλοκαίρι να ήταν ξεχωριστό και αν δεν έκανες ότι ήθελες μην διστάζεις… ξεκίνα από σήμερα κιόλας!
Εσύ κρατάς στα χέρια σου τα ηνία της ζωής σου!
Κάνε το καλοκαίρι σου να αξίζει ❤️
