Την περασμένη εβδομάδα το γνωστό σε όλους μας “efood”, έγινε και αυτό θύμα του σύγχρονου “cancel culture”. Αιτία του #cancelefood, ήταν ένα e-mail που έστειλε η σε κάποιους διανομείς της, ενημερώνοντάς τους πως δεν θα είχαν πλέον τη δυνατότητα να ανανεώσουν την τρίμηνη σύμβασή τους και αντ΄αυτού θα μπορούσαν να συνεχίσουν τη συνεργασία τους με την εταιρεία μόνο ως “freelancers”, δηλαδή ως ελεύθεροι επαγγελματίες με σύστημα “φασόν”. Έτσι λοιπόν ξεκίνησε η “επανάσταση του διαδικτύου”, με απεγκαταστάσεις της εφαρμογής της εταιρείας καθώς και με “βροχή” αρνητικών αξιολογήσεων από εκατοντάδες χρήστες. Ο “πόλεμος” έληξε όταν η εταιρεία έσπευσε να “διευκρινίσει” πως υπήρξε “επικοινωνιακό λάθος” και επρόκειτο για παρεξήγηση, αφού οι διανομείς θα μπορούσαν τελικά να ανανεώσουν τη σύμβασή τους αν οι ίδιοι το επιθυμούσαν. Η αποστολή εξετελέσθη χωρίς φωνές, αποκλεισμούς δρόμων, πλακάτ και ρίψεις νερού απο την “Αύρα”, μια αθόρυβη και κατα τα άλλα αποτελεσματική διαμαρτυρία δηλαδή. Πλέον κανείς μπορεί να δείξει την αλληλεγγύη του στην κυριολεξία με μερικές κινήσεις του ενός χεριού, χωρίς καν να σηκωθεί από τον καναπέ του! Η τεχνολογία εν ολίγοις έχει καταφέρει να επηρεάσει ακόμα και τον τρόπο με τον οποίο διαμαρτυρόμαστε για κάτι. Ωστόσο αυτό δεν είναι ωφέλιμο σε όλες τις περιπτώσεις τελικά καθώς μια διαμαρτυρία δεν μπορεί πάντα να διεξάγεται μόνο σηκώνοντας τα δαχτυλάκια μας…
Για παράδειγμα απ’ ότι φαίνεται ο “στρατός του πληκτρολογίου” δεν αρκούσε για να καταργηθεί η έστω να τροποποιηθεί η απόφαση για την εφαρμογή της ελάχιστης βάσης εισαγωγής στα ελληνικά πανεπιστήμια. Για την μάχη απέναντι στην ε.β.ε επιστρατεύτηκαν κυρίως τα κοινωνικά δίκτυα καθώς και η ηλεκτρονική συγκέντρωση υπογραφών, μέτρα τα οποία δεν απέδωσαν. Στη συνέχεια διοργανώθηκαν μερικές πορείες (με κομματικό χρώμα δυστυχώς) και μεμονωμένες καταλήψεις, οι οποίες εκ νέου δεν πτόησαν την υπουργό, που ενεργοποίησε το εργαλείο (όπλο στην προκειμένη περίπτωση) της τηλεκπαίδευσης σε περίπτωση καταλήψεων σε σχολεία. Με λίγα λόγια έτσι οι καταληψίες “έχασαν” το μόνο διαπραγματευτικό τους όπλο, με αποτέλεσμα να εγκαταλειφθεί η προσπάθεια. Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως η τεχνολογία δεν διευκολύνει και τόσο τους “επαναστάτες” τελικά…
Λόγου χάρη, αν υπήρχε η σημερινή τεχνολογία το 1999, δεν θα γίνονταν ποτέ οι μαζικές καταλήψεις σχολείων, ως αντίδραση στο εκπαιδευτικό νομοσχέδιο του Γεράσιμου Αρσένη, το οποίο και καθιέρωσε να εξετάζονται πανελλαδικώς όλα σχεδόν τα σχολικά μαθήματα, καταργώντας τις “δέσμες”. Κλειστοί δρόμοι, κλειστά σχολεία και χιλιάδες μαθητές στους δρόμους προκάλεσαν αναταραχή στη χώρα, με αποτέλεσμα όλοι σχεδόν να ασχολούνται με τα θέματα της παιδείας. Βέβαια οι ακρότητες δεν έλειψαν (ρίψεις μολότοφ σε αστυνομικούς, ξυλοδαρμοί μαθητών από γονείς και άλλα πολλά), ωστόσο υπήρξε ένας αγώνας για την μη εφαρμογή του νομοσχεδίου. Οι μαθητές δηλαδή εκείνης της γενιάς είχαν καθαρή τη συνείδησή τους, λέγοντας στον εαυτό τους “έκανα ό,τι μπορούσα”. Μάλιστα στα επόμενα χρόνια αναγνωρίστηκε από το υπουργείο πως το νέο σύστημα ήταν προβληματικό, με αποτέλεσμα να επαναφερθεί το παλαιό, δικαιώνοντας έτσι τους αγώνες των μαθητών του ’99, έστω και εκ των υστέρων. Οι σημερινοί μαθητές δεν θα μπορούμε να νιώσουμε το ίδιο αν σε μερικά χρόνια καταργηθεί η ε.β.ε, επειδή οι συνθήκες (ίσως και η μαλθακότητα) δεν μας επέτρεψαν καν να αγωνιστούμε για τα αυτονόητα…
Παραπάνω μπορείτε να παρακολουθήσετε τι γινόταν στις καταλήψεις του 1999 (απαιτείται σύνδεση στο youtube)