Πρόσφατα βρέθηκα στο νησί της Πάρου, όπως και πολλοί άλλοι συνομήλικοί μου για να ξεκουραστούν αλλά κυρίως για να γιορτάσουν με επίσημο τρόπο την λήξη των σχολικών τους υποχρεώσεων και την έναρξη της ενήλικης ζωής τους. Ωστόσο σε αυτή την επιθυμία των νέων να γιορτάσουν εμπόδιο στέκεται ο κορωνοϊός, ο οποίος δεν τους επιτρέπει να χαρούν, χορέψουν, να γελάσουν, να κοινωνικοποιηθούν, να έρθουν κοντά ο ένας με τον άλλον. Με λίγα λόγια ο κορωνοϊός τους στερεί τη χαρά του να είσαι νέος καθώς και χρόνια με ευχάριστες αναμνήσεις.
Όπως είναι φυσικό, ο αντικονφορμισμός των νέων τους ωθεί στο να προσπαθούν να διασκεδάσουν, παρά τους περιορισμούς που επιβάλει η πολιτεία στα νυχτερινά κέντρα, με αποτέλεσμα οι νέοι να παραβατούν για να μπορέσουν «να πιούν ένα ποτό ρε αδερφέ». Έτσι λοιπόν αρκετοί νέοι οι οποίοι δεν ήταν πλήρως η καθόλου εμβολιασμένοι αναγκάστηκαν σε αρκετές περιπτώσεις να μετατραπούν σε κάτι σαν «λαθρομετανάστες» για να μπορέσουν να αισθανθούν έστω και για λίγο ότι βρίσκονται στην «ήβη» τους. Αυτή η φυσιολογική τάση των νέων έχει ως αποτέλεσμα την έξαρση της επιδημίας του κορωνοϊού ,στα νησιά κυρίως, με τους νέους να γίνονται οι αποδιοπομπαίοι τράγοι. Ωστόσο παρά τους περιορισμούς, οι περισσότεροι νέοι στην Πάρο βρήκαν τρόπο να διασκεδάζουν με ασφάλεια και χωρίς να παραβιάζουν κανένα μέτρο για την εξάπλωση του κορωνοϊού.
Η λύση ονομάζεται «παραλία». Νέοι από όλα τα μερη της Πάρου συγκεντρώνονται στην παραλία «Πιπέρι» της Νάουσας μαζί με τις παρέες τους μετά τις 02:00 για να μπορέσουν να διασκεδάσουν, με άρωμα από τα 90’s. Φυσικά το φαγητό, οι φωτιές, η μουσική, το ποτό και τα αναψυκτικά δεν θα μπορούσαν να λείπουν από το άτυπο “beach party”. Και όμως αυτή η «συνάθροιση» θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και πιο ασφαλής από μια βόλτα για καφέ. Αν το σκεφτούμε, οι παρέες που κάθονται γύρω από την φωτιά είναι η «κοινωνική φούσκα», η οποία αποτελείται από τα ίδια άτομα κάθε μέρα και δεν υπάρχει ο κίνδυνος υπερμετάδοσης. Παράλληλα ο ανοιχτός χώρος της παραλίας σε συνδυασμό με τις υψηλές θερμοκρασίες δεν δημιουργεί γόνιμο έδαφος για την υπέρμετάδοση του κορωνοϊού. Είναι πράγματι άξιο θαυμασμού πως στο 2021 οι νέοι προχώρησαν σε ένα πισωγύρισμα χάρη στην πανδημία, που αποτελεί μια ηλιαχτίδα ελπίδας, καθώς η ραγδαία επικράτηση της τεχνολογίας μειώνει όλο και λιγότερο την ουσιαστική επικοινωνία ανάμεσα στους νέους ανθρώπους. Θα το περίμενε κανείς άραγε πριν δυο χρόνια πως οι νέοι θα εγκατέλειπαν τα φανταχτερά κλαμπ για να καταλήξουν σε μια παραλία πίνοντας το ποτό τους δίπλα στο κύμα υπό το φως του φεγγαριού; Μόνο οι λίγοι εναπομείναντες χιπστερς θα αναμέναμε να το κάνουν αυτό, όμως εκατοντάδες είναι στην πραγματικότητα οι νέοι που περιμένουν με την παρέα και το ποτό τους να απολαύσουν την αυγή, δίπλα στο κύμα. Αν δεν είναι αυτό ρομαντισμός τότε τι είναι άραγε;
Το να παρακολουθείς την Ανατολή του ηλίου στην παραλία της Πάρου ήταν μια μοναδική εμπειρία και προτείνω σε όποιον επισκεφθεί την Πάρο να μεταβεί στην παραλία «Πιπέρι» το βράδυ με την παρέα του, καθώς πρόκειται για μια εμπειρία μοναδική και αξέχαστη την οποία «χρωστάμε» στον κορωνοϊό. Απορίας άξιο είναι το αν οι νέοι θα συνεχίσουν να συγκεντρώνονται στην παραλία αυτή και μετά το πέρας της πανδημίας…